Zonder zelf nou heel groots te spelen heeft SV Spakenburg de eerste driepunter van het seizoen kunnen noteren. De Blauwen troffen zaterdagmiddag in GVVV een ideale tegenstander om voor her eerst dit seizoen juichend van het veld af te lopen. Via doelpunten van spits Floris van der Linden (uit een penalty) en van invaller Wimilio Vink trokken de mannen van trainer Eric Meijers de 2-0 stand over de streep en is het chagrijn op de blauwe kant van de Westmaat weer (voor eventjes) verdwenen en kan de weg omhoog weer worden ingezet.
Zaterdagmiddag stond het affiche tussen twee ploegen op het programma die je toch wel grootmachten mag noemen in het Nederlandse amateurvoetbal. Beide ploegen hebben veel gemeen en delen bovendien ook nog eens dezelfde clubkleuren. Een ander ding wat Spakenburg en GVVV tot voorafgaand aan de aftrap deelden, was een niet zo fijne seizoensstart. Er waren in totaal drie ploegen die nog geen overwinning in de zo te benoemen Jack’s League hadden geboekt, waarvan de eerdergenoemde ploegen er al twee van waren. Ook qua spelers en trainers veel kruisverbanden in de huidige selecties. Zo startte bij GVVV vanmiddag middenvelder Tom Oostinjen en aanvaller Jordi Bitter in de basis. Zij verdedigden in een nog niet zo ver verleden het blauw van de club waar bij zij vandaag weer als tegenstander terugkeerden. Ook voor Trainer Jochem Twisker was de route naar de blauwe Westmaat geen onbekende. De 49-jarige oefenmeester heeft een uitgebreide geschiedenis bij Spakenburg, waar hij o.a. jeugdtrainer, trainer van het tweede en 3 seizoenen de hoofdverantwoordelijke voor het eerste was. Vandaag stond Twisker dus tegenover zo’n ander icoon uit het Nederlandse amateurvoetbal; Eric Meijers. De 58-jarige Nijmegenaar is bezig aan zijn derde seizoen (op papier), maar heeft door de coronapandemie nog geen seizoen kunnen volbrengen. Dit seizoen lijken de seinen daarvoor wél op groen te staan, maar zal er op het veld nog heel wat moeten verbeteren, mocht Meijers dit seizoen ook echt de doelstelling willen behalen. Voorafgaand aan de wedstrijd bekleedde de Spakenburgers een teleurstellende 16e plaats met slechts twee schamele puntjes uit de eerste vier wedstrijden. De wedstrijd tegen het nóg slechter gestarte GVVV (plaats 18 met één puntje), leek dan ook het perfecte medicijn te worden tegen de Spakenburgse kater van de beginfase van seizoen 21/22.
Het was zaterdagmiddag goed toeven op De Westmaat. De zon scheen volop, de temperatuur was lekker, er waren twee ploegen die voor een zege moesten gaan, dus dat leek allemaal veelbelovend. Beide trainers zagen geen noodzaak om hun basisopstelling van vorige week aan te passen en speelden daarom met dezelfde elf namen als tegen respectievelijk Kozakken Boys en De Treffers. Dit betekende dus ook weer een basisplaats voor de teruggekeerde Robin Eindhoven. De 22-jarige aanvaller keerde na een avontuur bij Telstar in de Keuken Kampioen Divisie weer terug op bekend terrein en startte op de linkerflank, naast spits Floris van der Linden. Spakenburg speelde in het vertrouwde 4-3-3-systeem waar beide backs (Hero van Lopik & Tim Brinkman) de ruimte kregen om mee op te komen. Jochem Twisker zette hier een soort 4-3-1-2-systeem tegenover waar Hicham Haouat de spitsen moest ondersteunen vanaf het middenveld. Geen echte vleugelspelers dus en dit betekende in de praktijk dat spits Joshua Patrick zich vaak liet zakken om aan de buitenkant van het veld aanspeelbaar te zijn. Ex-Spakenburger Jordi Bitter was zodoende de enige échte spits die het het duo Werkman-Schilder moest lastig maken. Bij Spakenburg was er natuurlijk ook een plaatsje ingeruimd voor zo’n andere speler die belangrijk is geweest voor de tegenstander van vandaag; Roy Terschegget. Er waren in de zomer nog geruchten dan de ex-aanvoerder van de Veenendalers terug zou keren op het oude nest, maar Terschegget startte zaterdagmiddag ‘gewoon’ in de basis in het blauw/witte tenue van de thuisploeg.
Ondanks de uitstekende omstandigheden, knalden beide ploegen niet bepaald uit de startblokken. Beide teams waren afwachtend en namen niet veel risico in hun spel. Het eerste moment van opwinding kwam van de kant van de thuisploeg toen Floris van de Linden de bal van zijn directe tegenstander afsnoepte en richting keeper Johan Jansen kon. Het schot van de 25-jarige spits was wel hard, maar verdween in het zijnet, zonder dat Jansen daar voor in actie hoefde te komen. Aan de andere kant liet GVVV ook zien dat zij weldegelijk voor gevaar konden zorgen toen de rush van Joshua Patrick voor problemen leek te zorgen, ware het niet dat keeper Leon ter Wielen hier goed het oog in had en daardoor de potentie uit deze aanval liet verdwijnen. Het was zeker geen vermakelijke eerste helft voor de neutrale toeschouwer. Spakenburg had veel balbezit, maar deed daar eigenlijk niets mee. GVVV liet daarentegen ook zeer weinig zien, maar kon relatief makkelijk overeind blijven door het gebrek aan creativiteit en snelheid in de Spakenburgse aanvalsplannen. Alleen bij standaardsituaties was het nog wel eens alarmfase één voor de ploeg van Twisker. Na een half uurtje spelen had rechtsback Van Lopik zijn ploeg eigenlijk op een voorsprong moeten zetten toen hij een panklare corner van Boy van de Beek voor het inschieten had. De back schrok misschien van de ontstane kans en schoot de bal vanaf een meter of 7 van de doellijn over. Kans verkeken, maar Spakenburg leek wel de druk aan het opvoeren te zijn.
Twee minuten na de kans van Van Lopik, brak de Veenendaalse verdediging toen Robin Eindhoven op snelheid en techniek voorbij rechtsback Mats Grotenbreg ging en de verdediger geen andere optie zag dan Eindhoven naar de grond te werken. Dit gebeurde in het strafschopgebied en dus had scheidsrechter Stan Teuben geen andere optie dan de bal op de stip te leggen. Een ideaal presentje aan de thuisploeg en dit werd dan ook maar wat graag uitgepakt door Floris van der Linden. Met een strakke trap in de linkerhoek liet hij Jansen kansloos en was de voorsprong voor Spakenburg een feit. Iets wat de laatste weken wel vaker was gebeurd, maar wat vaak in de slotfase fout ging. Nu waren er nog 60 minuten te spelen en had de ploeg van Meijers eigenlijk niets te vrezen van een onmachtig GVVV. Ook Spakenburg was niet bepaald in een superieure vorm, maar de terecht gegeven penalty verschafte de thuisploeg wel wat lucht om wat vrijer te spelen. GVVV moest nu komen, maar had hier eigenlijk heel de wedstrijd de kracht niet voor. Zo bleef de 1-0 ook na 45 minuten spelen op het bord staan en ging Spakenburg met de voorsprong aan de thee.
Behalve de 1-0 achterstand, kreeg GVVV nog een tegenslag te verwerken. Aanvoerder Taoufik Adnane had last van een blessure en moest zich laten vervangen door Steven Theunissen. Voor het spelbeeld veranderde dit echter maar weinig in de tweede helft; Spakenburg had het meeste balbezit en GVVV kon eigenlijk maar weinig terugdoen. Toch hadden de Veenendaalse fans (hadden zij wél aanwezig mogen zijn vanmiddag….) net na rust even opgeveerd. Eigenlijk uit het niets vuurde middenvelder Oostinjen een kiezelhard schot richting het doel van Ter Wielen. Vanuit de zijkant van het strafschopgebied leek dit eigenlijk een onmogelijke hoek te zijn, maar toch schudde het schot de Spakenburgse defensie weer even wakker. Ter Wielen kon opgelucht ademhalen en zag het schot uiteindelijk voor zijn doel langs verdwijnen. Een paar minuten later was het weer Oostinjen die een schotpoging mocht ondernemen, maar dit schot ging zo ver over, dat de bal waarschijnlijk niet eens bij de buren van IJsselmeervogels op het complex lag, maar bij VV Eendijk op te halen was. Na deze Veenendaalse opleving pakte Spakenburg het initiatief weer op en kreeg het via Eindhoven en Vince Gino Dekker kleine kansjes om de voorsprong te verdubbelen. Echter verleende Jansen geen medewerking en bleef het slechts 1-0.
Nadat het grote wisselen achter de rug was en beide ploegen hun teams hadden voorzien van nieuw bloed, was het toch weer de thuisploeg wat op de 2-0 jaagde. Dekker kreeg een in de 68e minuut een reuzekans, maar de tijd en ruimte die de rechtsbuiten kreeg om de bal in de hoek te schuiven was niet aan hem besteed. De bal verdween langs de, voor hem, verkeerde kant van de paal en ging dus naast. Het publiek had de bal al bijna geteld en kon maar amper bevatten dat de 2-0 nog niet op het scorebord stond. Een paar minuten later was dit wél het geval toen invaller Wimilio Vink aan alle Veenendaalse hoop een eind maakte. Via een goede combinatie met Robin Eindhoven, kreeg hij de bal op een presenteerblaadje aangeleverd en kon hij frank en vrij de beslissende 2-0 op het bord zetten. GVVV was K.O. en de wedstrijd zat daarmee al relatief vroeg in de tas bij de Spakenburgers.
83. Spakenburg hoeft niet. GVVV kan niet #spagvv (2-0)
— sv Spakenburg (@SV_Spakenburg) September 18, 2021
De 2-0 was mooi voor de thuisploeg, maar voor het restant van de wedstrijd deed het niet veel goed. Spakenburg hoefde niet meer en GVVV kon niet (meer). De controle was in handen van de thuisploeg en het ging zelfs nog op zoek naar meer. De 3-0 had er kunnen komen via andermaal Wimilio Vink, maar dit had misschien ook wel te veel van het goede geweest. Na 90+6 minuten vond scheidsrechter Teuben het wel welletjes en kon de thuisploeg voor het eerst dit seizoen een driepunter bijschrijven. Zonder nou zelf heel goed te spelen, werd GVVV vanmiddag toch relatief eenvoudig aan de kant gezet en werd het dus een mooie middag voor de Blauwen. De ploeg van Meijers klimt daarmee naar plaats 11 in de Tweede Divisie en gaat zo o.a. de buren van IJsselmeervogels voorbij. Voor GVVV lijkt alarmfase 1 nu echt aangebroken te zijn en moet het in de komende weken hard op zoek naar een driepunter. Wie weet gebeurt dat volgende week al, wanneer de beloftes van Sparta Rotterdam de tegenstander zijn op Panhuis. Zo niet, dan wordt het moeras waar de Veenendaalse formatie zich in bevindt, alleen maar dieper.
