In de Galerij der Groten richten we een virtueel voetstuk op voor de iconen van het topamateurvoetbal. Grote en bepalende spelers van nu, maar ook voetballers uit het verleden die het elftal naar hun hand zetten of een groot aandeel hadden in behaalde successen. In deel 11: Melrik Beukers.

Cultuurbewaker: een prominente naam binnen een voetbalclub die een functie bekleed rondom het eerste elftal. De titel wordt vaak gegeven aan een oud-speler. Het is één van de meest vage titels die gegeven kan worden, vooral omdat de titel zonder taakomschrijving komt. Maar hoe moet je een oud-speler noemen die vanaf zijn jongste jeugd bij een club zit, een belangrijke rol speelde bij het meest succesvolle seizoen in de historie van de club en, als je zijn voetbalcarriere onder de loep neemt, de belichaming blijkt van de voetbalbeleving bij zijn club? Cultuurbepaler is mogelijk nog vager en zeker lelijker dan cultuurbewaker. Gelukkig hoeft die naam niet gebruikt te worden. Omdat we een speler van Spakenburg aan De Galerij Der Groten toevoegen, kunnen we hem het best omschrijven als de Blauwdruk van de voetbalbeleving bij Spakenburg. Zijn naam: Melrik Beukers.

Er is geen ploeg in de Tweede Divisie die een uitwedstrijd bij Spakenburg als een makkelijke middag zal omschrijven. Aan de Blauwe zijde van de Westmaat speel je tegen een klassieke topclub, die bovendien een bloedfanatieke supportersschare heeft. Zij zorgen voor een intense voetbalsfeer, waarbij de eigen ploeg niet alleen vooruit wordt geschreeuwd, maar tegenstander en arbitrage het ook flink te verduren krijgen. Als op de Westmaat de chemie tussen de spelers en het publiek op zijn best is, staat er een team dat zich in de tegenstander vastbijt en niet meer loslaat en zetten de fans een intimiderende, haast vijandige, sfeer neer. Het maakt dat Spakenburg een club is die bij iedere tegenstander wel gevoelens van animositeit oproept en soms zelfs tot onverkwikkelijke incidenten. Maar als je van voetbal houdt en gevoelig bent voor de sfeer rond een wedstrijd zal vooral de pure passie van de Blauwen je bijblijven.

Bovenstaande beschrijving is ook van toepassing op spits – en kind van de club – Melrik Beukers. Vader Rikkert Beukers is voorzitter van de club geweest en, naast Melrik, haalt ook broer Ad het eerste elftal. Een familie met Blauw DNA dus. Melrik Beukers doorloopt de gehele jeugdopleiding en mag in 1984 aansluiten bij de A-selectie van Spakenburg. In zijn eerste seizoen weet Spakenburg niet alleen voor het eerst in de geschiedenis beslag te leggen op het algeheel landskampioenschap, ook de KNVB Beker voor amateurs is een prooi voor de Blauwen. Beukers laat in dat seizoen direct zien dat hij niet alleen een hele goede speler is, maar ook een geboren winnaar. Of het nu een voetbalwedstrijd is of een potje Scrabble: Melrik Beukers gaat tot het gaatje om ervoor te zorgen dat hij wint.

,,Melrik had met zijn talent en mentaliteit kunnen slagen in het profvoetbal”, zegt Tijmen Beekhuis, die tegelijk met Beukers de stap van de jeugd naar het eerste elftal maakte en tegenwoordig secretaris is bij Spakenburg. ,,Hij was stijf links, kon echt goed voetballen en was enorm doelgericht. Als we tijdens trainingen afwerkvormen deden schoot hij de bal echt van alle rangen en standen raak. Het was een genot om hem te zien afronden.” Het talent en de enorme drang om te winnen zorgen ervoor dat Beukers een absolute topspits wordt in het amateurvoetbal. Diezelfde drang om te winnen zorgt er echter ook voor dat hij intimiderend over kon komen. Vooral omdat Beukers ook niet bepaald het type is dat zijn woorden op een weegschaal legt. ,,Hij werd eens geselecteerd voor het Nederlands amateurelftal”, vertelt Beekhuis. ,,Daar speelde hij, onder andere, met Rini van Trigt van NSVV. Van Trigt en de andere spelers hadden zoveel moeite met hoe Beukers zich gedroeg in het veld dat het bij één wedstrijd bleef.” Beukers zit echter niet alleen anderen in de weg met zijn karakter, het zorgt er ook voor dat hij zelf af en toe in de problemen komt.

De spits verzamelt gedurende zijn carrière liefst achttien rode kaarten, raakt gebrouilleerd met Spakenburg-voorzitter Izaak Veerman en besluit in 1996, samen met zijn broer, naar GVVV te vertrekken. Ook met die club wordt hij in zijn eerste seizoen (afdelings)kampioen. Als GVVV in de aanloop naar het volgende seizoen een bekerwedstrijd tegen De Treffers speelt, wordt Beukers landelijk nieuws omdat hij de scheidsrechter achterna gaat en uiteindelijk een emmer water over hem gooit. Aanleiding was het grote aantal kaarten wat de scheidsrechter aan zijn ploeg gaf. Het komt Beukers op een schorsing van een half jaar te staan. ,,Ik kan niet tegen onrecht,” zou Beukers later in het boek Puur Topklasse over het incident zeggen. ,,Ik ben fanatiek, heel fanatiek. Als mijn team of mijn familie onrecht wordt aangedaan, word ik boos. Zeker op het voetbalveld.” Die karaktertrek moet ook ten grondslag hebben gelegen van het vertrek bij Spakenburg, maar hoe ernstig het conflict met Veerman is geweest, wordt pas duidelijk als Beukers na twee seizoenen GVVV een nieuwe club heeft gevonden: IJsselmeervogels.

Oude tijden, 30 sept 1996 in @dgsport krantenknipsels Bang #DOVO pikt 3 punten! Melrik Beukers breng GVVV naast DOVO pic.twitter.com/PDH6q4j8MY

— Jan van den Berg (@JanJvdberg) March 27, 2016

,,Van die keuze heeft hij achteraf wel spijt gehad,” zegt Beekhuis. Beukers speelt uiteindelijk vier seizoenen bij de Rooien en doet bovendien wat hij eerder bij Spakenburg en GVVV ook deed: in zijn eerste seizoen het kampioenschap pakken. IJsselmeervogels is ook de sterkste in het zaterdagkampioenschap, beide titels worden een seizoen later met succes verdedigd. De controversiële keuze blijkt voor Beukers ook een succesvolle, maar er blijft toch één vraag onbeantwoord: hoe erg moet je met iemand bij jouw club botsen, voor je ervoor kiest om bij de aartsrivaal te gaan spelen?

Dat Beukers achteraf wel echt spijt had van zijn keuze voor IJsselmeervogels blijkt wel uit het feit dat hij, nadat hij na twee seizoenen Sparta Nijkerk (uiteraard in het eerste seizoen een kampioenschap, dit keer in de Eerste Klasse) zijn voetbalschoenen definitief in de wilgen hing, wel het gevoel heeft iets extra’s te moeten laten zien bij zijn club. ,,Na mijn periode bij IJsselmeervogels heb ik bewezen dat ik een echte Blauwe ben,” zegt hij in Puur Topklasse. Dat laat Beukers niet alleen zien door jarenlang in diverse functies actief te zijn voor de club, maar ook doordat hij, als teammanager, voor een jaar geschorst wordt nadat hij tijdens een opstootje het veld op komt. Het was typisch zo’n wedstrijd waarin de chemie tussen spelers en publiek het niveau ‘licht ontvlambaar’ bereikte: de derby tegen IJsselmeervogels. Beukers stopt direct als teammanager en sluit zich aan bij de Technische Commissie van de Blauwen. Daarnaast is hij ook nog een periode assistent-trainer en wordt hij in 2016 Technisch Manager bij de club. Na een dramatisch seizoen, waarin Spakenburg degradeert, komt Beukers tot de conclusie dat de functie van Technisch Manager in combinatie met een eigen bedrijf te veel van hem vraagt. ,,Ik ben altijd bereid om me in te zetten voor de club en zal dat in de toekomst blijven doen, maar niet in deze vorm,” verklaart Beukers op de website van Spakenburg.

Ook zonder functie weet de voormalig topspits met winnaarsmentaliteit en intens fanatisme, soms tegen het intimiderende en zelfs vijandelijke aan, vol pure passie zijn club aan te moedigen op zaterdag. ,,Melrik Beukers is de fanatiekste van ons allemaal”, glimlacht Tijmen Beekhuis. Als je zowel tijdens je carrière, als erna, de belichaming bent van de voetbalbeleving bij Spakenburg, verdien je een plek in de Galerij Der Groten. En wellicht belangrijker nog voor Melrik Beukers: dan ben je een échte Blauwe.

Zwart-wit foto’s: Tijmen Beekhuis

In de Galerij der Groten werden eerder opgenomen:
– Thijs Hendriks, de ‘spielmacher’ van Achilles ’29
– Oebele Schokker, de Maradona van De Walden
– Lars Offringa, Mister HHC
– Arjan Human, een markante Zeeuwse sensatie
– Remco Tuinenburg, icoon in het doel van ARC en Quick Boys
– Christian Opschoor, vleugelflitser met een abonnement op zilverwerk
– Bart Freke, spil van de Rijnsburgse gloriejaren
– Magid Jansen, de personificatie van het AFC-DNA
– ‘Opa’ Dennis van Meegdenburg, fenomeen met jaloersmakende statistieken
– Patrick Lokken, het mythische doelpuntenfenomeen van Argon