Voetbal247’s Terug in de Tijd duikt in de geschiedenis van het amateurvoetbal op zoek naar clubs die ooit aan de top stonden, maar inmiddels zijn afgezakt naar de lagere regionen van het amateurvoetbal. In deze aflevering een club die vanaf het moment van oprichting een flinke dosis ‘Groots’ in het DNA meekreeg. De plannen waren groots, prijzen werden op een grootse manier gepakt en zelfs in het slotakkoord was er eentje met een groots vuurwerk. Maar ook voor Argon uit Mijdrecht geldt: hoe groter en hoger je gaat, hoe dieper je kan vallen.

De laatste keer dat Argon het nieuws haalde was in 2018, toen de club een trainer ontsloeg vanwege racistische uitlatingen naar spelers. Verder draait het eerste elftal mee in de middenmoot van de Eerste Klasse op zaterdag, heeft Argon nog een zaalvoetbaltak en doen ze aan basketbal en is de jeugdopleiding, dat een nauwe samenwerking heeft met FC Utrecht, met de twee hoogste teams op Divisie-niveau de grote trots van de club. En laat het nu net een visie over de jeugd zijn geweest die aan de wieg stond van de fusieclub.

Oprichter en erevoorzitter Joh. Verweij was de eigenaar/directeur van een grote drukkerij in Mijdrecht. Met die achtergrond was eigenlijk niet verwonderlijk dat juist hij in 1971 het initiatief nam om de drie Tweedeklassers in Mijdrecht zover te krijgen dat ze hun krachten zouden bundelen. De gedachte van Verweij was dat de jeugd, die nu verdeeld was over drie clubs, veel beter zou renderen als ze allemaal bij dezelfde club zouden spelen. Die grote jeugdafdeling moest het fundament gaan vormen van de nieuwe club van Mijdrecht, maar daarvoor moesten Stormvogels, Midreth en Mijdrecht wel fuseren. Het lukte Verweij om de sentimenten te beteugelen en de drie clubs samen te voegen. Argon werd de winnende naam van een prijsvraag, het leverde de bedenker een prijs van 25 gulden op. De nieuwe club zou een zaterdag- en een zondagtak krijgen.

Het was echter de jeugd die als eerste succesvol voet aan de grond kreeg in het Nederlandse voetballandschap. Het hoogste jeugdelftal van de Argonauten speelde zelfs een aantal keren nacompetitie voor promotie naar de Eredivisie. In het kielzog van de jeugdopleiding liet de zondagafdeling de meeste groei zien en langzaam maar zeker klom Argon op in de rangen der amateurs. En kort voor het vijfentwintigjarig bestaan werden de eerste hoofdprijzen in de geschiedenis van de club gewonnen. En de manier waarop was groots.

De finale van de landelijke Districtsbeker van 1995 werd in De Kuip gespeeld. Argon, op dat moment nog uitkomend op het één na hoogste niveau, versloeg Halsteren met 3-0 en pakte daarmee niet alleen hun eerste hoofdprijs in de historie, de club ging ook spelen om de allereerste Supercup voor amateurs. Landskampioen IJsselmeervogels was daarin de tegenstander en moest een 6-3 nederlaag slikken. Enkele maanden na clubhistorie werd direct landelijke voetbalhistorie geschreven, de allereerste Supercup voor amateurs belandde in een Mijdrechtse prijzenkast. Twee jaar later werd via de nacompetitie de Hoofdklasse bereikt, waarna Argon zich direct stevig in het linkerrijtje nestelde en zichzelf drie keer kampioen mocht noemen. In 1999 werd het eerste kampioenschap in de Hoofdklasse behaald, de zondagtitel was echter een prooi voor HSC ’21.

Vijf jaar na dat eerste kampioenschap op het hoogste niveau promoveert Argon een eigen jeugdtrainer tot hoofdtrainer. De drie seizoenen dat Jan Zoutman trainer is zijn de meest succesvolle in de clubhistorie. Zoutman, die de beschikking heeft over een topselectie met spelers als Wilco Krimp en Patrick Lokken (met 141 doelpunten de clubtopscorer aller tijden van Argon), luistert zijn debuut op met het eerste zondagkampioenschap in de historie. Na een thriller in twee delen met verlenging (2-2 in Mijdrecht, 3-2 na verlenging in Hendrik Ido Ambacht, waar uitgerekend topscorer Lokken kort voor het einde van de reguliere speeltijd nog een penalty mist) wordt ASWH echter algeheel landskampioen.

Wat in zijn eerste jaar niet lukte, lukt Zoutman twee seizoenen later wel en wederom wordt het een finale van Hitchcock-achtige proporties. IJsselmeervogels komt op de eigen Westmaat niet verder dan 1-1 en beide clubs houden elkaar ook in Mijdrecht in evenwicht, 3-3. Kort na het begin van de verlenging krijgen de Rooien een penalty, Andre Kemper mist. Invaller Tayfur Kahraman weet in de tweede helft van de verlenging wel tot scoren te komen, waardoor de algehele landstitel voor het eerst in Mijdrecht blijft. Trainer Jan Zoutman vertrekt naar HFC Haarlem en ziet van een afstandje dat de regerend landskampioen beslag legt op de Supercup en zich gemakkelijk plaatst voor de nieuwe Topklasse. Het leven lacht de veertigjarige voetbalclub toe. Totdat de wereldwijde economische recessie ook Mijdrecht bereikt…

Het eerste slachtoffer is hoofdsponsor Midreth. Het bouwbedrijf gaat failliet, met als gevolg dat er ook flinke sponsorinkomsten wegvallen bij Argon. Na twee seizoenen degraderen de Argonauten uit de Topklasse en een seizoen later trekt de club noodgedwongen de stekker uit de roemruchte zondagtak. Argon gaat verder als zaterdagclub, maar zorgde er wel voor dat ook het vertrek uit de top van het amateurvoetbal groots is. In het laatste seizoen werd ten koste van De Treffers de landelijke districtsbeker gewonnen. Eruit met een knal en focussen op het fundament van de club: de jeugd.

,,De twee hoogste jeugdelftallen spelen nog steeds op Divisie-niveau,” vertelt Jan Zoutman. Omdat de club heeft besloten te stoppen met betalingen aan spelers plukt Argon zelf maar weinig vruchten van de eigen opleiding. Desondanks blijft de club trouw aan de visie die Verweij bij de oprichting had en is de jeugd het fundament waarop de fusie is gebouwd. ,,Het meest wijze besluit wat er gemaakt kon worden als het over voetbal in Mijdrecht gaat,” vindt Zoutman nog steeds. Maar wel een besluit waar behoorlijk wat haken en ogen zaten.

,,Er heerste behoorlijk wat animositeit tussen de drie clubs. Dat had niet eens zozeer met het voetbal te maken, maar vooral met het geloof. Stormvogels was een Rooms Katholieke club, bij de andere twee speelden vooral mensen die naar de gereformeerde kerk gingen.” Verweij slaagde er echter in om de neuzen dezelfde kant op te krijgen en hield woord. Tien jaar na de oprichting was de jeugdopleiding uitgegroeid tot het fundament van de club en voetbalden alle jongetjes uit Mijdrecht en omgeving bij Argon. Zo ook ene Jan Zoutman.

,,Argon is echt mijn club. Ik heb er gespeeld en trainde vanaf mijn zestiende al jeugdteams. Ik haalde het eerste elftal wel, maar veroverde nooit een vaste basisplaats. Ik speelde wel in de promotie/degradatiewedstrijd voor een plekje in de Tweede Klasse. We moesten tegen SO Soest op neutraal terrein en Ruud Bossen floot die wedstrijd. Uiteindelijk moesten penalty’s de beslissing brengen en ik stond als nummer vijf op de lijst. Ik was alleen niet meer nodig, omdat onze keeper alles stopte en wij geen fouten maakte. Desondanks was het wel echt een hoogtepunt in mijn actieve carrière.” Zelf blijven voetballen en jeugdteams trainen werd steeds lastiger te combineren voor Zoutman. ,,Ik ging steeds hogere jeugdteams trainen. Doordeweeks ging dat wel, op zaterdag kon ik er alleen nooit bij zijn, omdat ik mee moest met het eerste. Toen ik drie jaar later nog steeds geen basisplaats had veroverd, ben ik gestopt met actief voetballen en begon mijn trainerscarrière.”

Het laatste zetje werd gegeven door Paul Reurings. ,,Reurings zette het beleid uit binnen de jeugdopleiding en hij vroeg mij of ik de A1 wilde gaan trainen. Ik kreeg een paar dagen bedenktijd, maar belde hem de volgende dag dat ik het zou doen. Toen ik na 11 jaar stopte was de A1 een stabiele middenmoter in de Eerste Divisie.” Jan Zoutman werd gevraagd om het tweede elftal onder zijn hoede te nemen. Direct in zijn eerste seizoen werd Argon 2 algeheel landskampioen. ,,Dat seizoen kreeg ik ook voor het eerst te maken met interesse van andere clubs. Mijn ambitie werd hierdoor aangewakkerd en ik ben in gesprek gegaan met Reurings.” Het antwoord was kort maar duidelijk: nee! Reurings had andere plannen met Zoutman.

Midden jaren ’90 werden de eerste hoofdprijzen in de historie van de club gewonnen. De Supercup voor amateurs stond zelfs voor het eerst op het programma in 1995. ,,De strijd om de Supercup kwam er op initiatief van Reurings en Jaan de Graaf,” vertelt Zoutman. ,,Zij zijn goed bevriend samen en op die manier konden hun clubs ook in een competitief duel tegen elkaar spelen. Argon verraste vriend en vijand en werd de eerste winnaar van de prijs, die met de komst van de Tweede en Derde Divisie weer van de kalender verdween.

Twee jaar na de winst van de Districtsbeker wist Argon de stap naar het hoogste niveau te zetten, waarna Argon in 1999, onder leiding van Ton de Chatinier, voor het eerst kampioen werd in de Hoofdklasse. Zes jaar later zou daar de tweede afdelingstitel bij komen en zou Argon bovendien voor het eerst in de geschiedenis de zondagtitel winnen. En dat alles onder een trainer die debuteerde op het hoogste niveau. De plannen die Reurings met Jan Zoutman had, kwamen helemaal uit zoals ze bedacht werden.

,,De jaren ervoor was Argon telkens keurig in de subtop geëindigd. De eerste twee wedstrijden zouden wel direct hele lastige zijn. We begonnen uit bij Turkiyemspor, waar we die zomer Tayfur Kahraman van hadden overgenomen. Het werd in een moeizame wedstrijd 0-1 en het was uitgerekend Kahraman die hem maakte. De week daarna kwam onze Angstgegner Westlandia op bezoek, ook die wisten we met minimaal verschil over de streep te trekken. Kahraman klikte direct heel goed met Patrick Lokken, Martijn Middelbeek stond geweldig te keepen dat seizoen en het geloof dat er wel eens iets moois zouden kunnen neerzetten groeide met de wedstrijd,” kijkt Zoutman terug op dat seizoen, waarin Argon in maart al de schaal kreeg uitgereikt. ,,Op dat moment hadden we er twee gelijkgespeeld en de rest gewonnen. Het was zo’n jaar waarin werkelijk alles meezat.”

Maar voor seizoenen waarin alles lukt, geldt hetzelfde als voor Perzische tapijten: er moet één dingetje misgaan. De pech voor Argon was dat dat ene dingetje precies in de slotfase van de tweede wedstrijd om het algeheel landskampioenschap zat. Argon en ASWH hielden elkaar perfect in evenwicht met een 2-2 in Mijdrecht en dezelfde tussenstand in Hendrik Ido Ambacht, het lijkt erop dat beide ploegen gaan verlengen, totdat Argon diep in blessuretijd een penalty krijgt. ,,Het was de 96e minuut en Patrick Lokken gaat achter de bal staan,” vertelt Zoutman, die zijn topscorer oog in oog met Willem Jan Barendregt ziet falen. In de verlenging krijgt ASWH een penalty en zij weten wel te scoren. ,,Ik heb in het rustmoment voor de verlenging mijn handen vol gehad aan Lokken, die, volkomen begrijpelijk, ontroostbaar was.”

Zonder Lokken, die zijn geluk ging beproeven bij Haarlem weet Argon de titel niet met succes te verdedigen. Ook het seizoen erna loopt het verre van op rolletjes. Zoutman ziet wel topscorer Lokken terugkeren en heeft met voormalig Marken-doelman Eelco Zeinstra een prima vervanger voor Middelbeek, maar hij heeft ook een mokkende Kahraman naast zich op de bank. Berkkleef heeft de concurrentiestrijd gewonnen en houdt de Kahraman buiten de basis. Ondertussen ziet Lokken rood in de uitwedstrijd tegen VUC, vanwege een spuugincident. Een incident dat Lokken ook nog eens zes wedstrijden schorsing oplevert. Gedurende het seizoen moet Zoutman zijn ploeg over een hobbelige weg leiden. ,,Zo moesten wij tegen Turkiyemspor in hun eerste wedstrijd na het overlijden van Nedim Imac. In een geladen, intimiderende en emotionele sfeer wisten we toch een punt uit het vuur te slepen,” zegt Zoutman.

Nadat de hobbelige weg succesvol was afgelegd en JVC Cuijk en WKE worden verslagen voor het zondagkampioenschap krijgt Jan Zoutman nog één kans om landskampioen te worden met zijn club. Ondanks het feit dat tegenstander IJsselmeervogels meer rust gehad heeft voor het tweeluik, schiet Argon op De Westmaat uit de startblokken. De ploeg van Zoutman vergeet alleen te scoren. Als Argon na rust niet alleen op achterstand komt, maar ook nog met tien man komt te staan, is een 1-1 gelijkspel het maximaal haalbare.

De return van het kampioenschap van Nederland in Mijdrecht is voor Jan Zoutman de laatste wedstrijd als hoofdcoach van Argon. En als er iets duidelijk werd die wedstrijd, is dat wel hoe diep het Argon-DNA in Jan Zoutman zit. ,,Het was echt een knettergek duel, er gebeurde van alles.” Als de stofwolken zijn opgetrokken na de reguliere speeltijd staat er 3-3 op het bord, een stand die aan het einde van de eerste verlenging, mede dankzij een gemiste penalty van Andre Kemper, onveranderd is. Tegen het einde van de tweede verlenging staat het nog steeds 3-3 en krijgt Argon een vrije trap te nemen en uitgerekend invaller Tayfur Kahraman eist de bal op.

,,Hij stuurde iedereen weg. ,,Papa neemt hem,” zei hij. Hij had niet veel gespeeld en nog geen goal gemaakt dat seizoen en hij knalt die bal laag langs de muur zo de verre hoek in.” De vertrekkende Kahraman maakt twee minuten later zijn heldendom compleet door keeper Zeinstra te hulp te schieten en een bal van de lijn te koppen en daarmee ook zijn eigen afscheid er eentje in grootse stijl te maken. Argon-stijl.

,,Of ik ooit als trainer terugkeer bij Argon vind ik een gevaarlijke belofte,” zegt Zoutman, die na de algehele landstitel naar Haarlem zou vertrekken. ,,Maar ik zal altijd terugkeren naar Argon. Dat kan iets beleidsmatigs zijn, maar net zo goed na mijn pensioen in de schoonmaak-commissie.” Naast dat vleugje grootsheid zit er namelijk nog een ander belangrijk element in het Argon-DNA, verbondenheid. ,,Argon heeft ook nu nog een hele belangrijke plaats in de gemeenschap in Mijdrecht,” besluit Jan Zoutman. ,,Naar Argon gaan betekent voor mij thuiskomen.”