In de Galerij der Groten richten we een virtueel voetstuk op voor de iconen van het topamateurvoetbal. Grote en bepalende spelers van nu, maar ook voetballers uit het verleden die het elftal naar hun hand zetten of een groot aandeel hadden in behaalde successen. In deel 13: Marco de Ridder.
Dorpsderby’s: het amateurvoetbal kent er velen en één van de allerbekendste is wel die tussen Katwijk en Quick Boys. Veel publiek en een heetgebakerd sfeertje tussen de beide rivalen zorgen ervoor dat rond de velden ook veel politie op de been is om alles in goede banen te leiden. Voor veel agenten betekent zo’n wedstrijd ook enige vijandigheid vanuit de fanatieke aanhangen van beide clubs. Voor één agent moet het echter een heerlijke middag zijn. Enthousiaste begroetingen en zelfs positieve spreekkoren vallen hem ten deel. Die agent is bij de Katwijksupporters namelijk beter bekend als één van de absolute legenden in de historie van de Krombewoners. En vanaf nu is hij ook toegevoegd aan onze Galerij der Groten. Zijn naam: Marco de Ridder.
Ken je die mop van die rechtsbuiten van Quick Boys 2, die spits die anderhalf eerder gestopt was bij Rijnsburgse Boys en een linksbuiten van SJC die tot de A-jeugd nog keeper was? Die kwamen in de zomer van 1992 bij elkaar bij Katwijk en zouden uitgroeien tot één van de beste en meest succesvolle aanvalstrio’s in de historie van het amateurvoetbal. Kees Kraayenoord speelt al een tijdje op De Krom als hij die bewuste zomer twee nieuwe maten voorin krijgt. Spits Hans Zwaan had anderhalf jaar eerder besloten om te stoppen bij Rijnburgse Boys, maar werd door trainer Arie Lagendijk, uiteraard gevolgd door een discussie over het Herenakkoord, overtuigd om voor Katwijk te spelen en de 22-jarige linksbuiten Marco de Ridder werd opgepikt bij derdeklasser SJC. De drie aanvallers klikten geweldig met elkaar en zouden uitgroeien tot de frontlinie van een ploeg die drie keer achter elkaar kampioen werd in, toen nog, de Eerste Klasse, twee keer op rij de algehele zaterdagtitel wist te winnen en twee keer op rij algeheel landskampioen wist te worden. En Marco de Ridder groeide uit tot de meeste populaire legende van de ploeg.
,,Marco de Ridder was onverzettelijk,” vertelt Nico Ouwehand over de linksbuiten. ,,Hij gaf echt nooit op en dat spreekt wel aan op De Krom.” Naast die strijdlust en het feit dat De Ridder ook een hele goede voetballer was, valt senior-lid van de club Ouwehand nog iets op. ,,Hij had echt een heel lage pijngrens. In het begin moest hij echt wennen aan het tempo en kreeg hij ook behoorlijk veel harde tackles te verwerken. Ik heb toen wel even gedacht dat hij het nog geen jaar uit zou houden zo, maar hij wist zich razendsnel aan te passen aan het niveau.” Sterker nog, Marco de Ridder, die tot en met de B-jeugd bij SJC nog keeper was, maar mede door de stevige concurrentie in zijn leeftijdscategorie vanaf de hoogste jeugd besloot om te gaan voetballen, paste zich niet alleen aan. Hij werd een bepalende speler die niet alleen clubtopscorer aller tijden Hans Zwaan bediende met een karrenvracht aan assists, maar zelf ook regelmatig het net wist te vinden. Vooral als het echt ergens om ging, toonde De Ridder zijn scorend vermogen. Zo werd de Noordwijker in Katwijkse dienst topscorer aller tijden in wedstrijden om de algehele landstitel (7 doelpunten in 6 wedstrijden).
De prijzen die De Ridder in tien seizoenen bij Katwijk bij elkaar wist te voetballen (vier kampioenschappen, drie zaterdagkampioenschappen, drie algehele kampioenschappen, een districtsbeker en een supercup) zijn al reden genoeg om hem een plekje te geven in de Galerij der Groten, maar dankzij die prijzenregen gebeurde er ook nog iets anders. Katwijk groeide niet alleen uit tot een topclub, maar denderde bovendien qua successen over de klassieke grootmacht Quick Boys heen. De club die in 1985 als sympathieke derdeklasser het nieuwe sportpark De Krom betrok, was in 1993 ‘ineens’ beter dan de club die altijd op het hoogste niveau actief was geweest. Het gevoel wat die prestatie oproept, blijkt lastig te beschrijven voor Nico Ouwehand, maar de eerste keer dat dat gevoel er was, groeide uit tot een oranje-zwart Kennedy-moment: de Katwijk-versie op de vraag: waar was je toen..? ,,Ik voelde het voor het eerst tijdens de derby op Nieuw Zuid. Wij scoorden kort na de gelijkmaker de 2-3 en op dat moment dacht ik voor het eerst ,,Wij zijn nu beter dan hun.” Dat was zo lekker dat ik het nooit meer ben vergeten!”
De succesvolle bestorming van de amateurtop veranderde echter niets aan het DNA van de club Katwijk. De volkse familiesfeer uit de Derde Klasse was er nog steeds toen de status van landskampioen werd bereikt. Een sfeer waarin Marco de Ridder zich zo prettig voelde dat hij uiteindelijk een echte Katwijker werd. En met hem zijn ouders, die inmiddels de 80 gepasseerd zijn, maar nog steeds geen wedstrijd van de Krombewoners missen en ook als vrijwilliger actief zijn op De Krom. ,,Ze werden gepakt door een virus waar geen vaccin tegen bestand is,” glimlacht Nico Ouwehand. ,,Die verbondenheid, dat familiegevoel zat ook echt in dat elftal. Het was echt een vriendengroep.” Een vriendengroep die eind jaren ’90 langzaam maar zeker uit elkaar viel. Kort voor het millennium wist Katwijk echter weer een gouden groep op de been te krijgen. Met Hugo van Duijn, Marco van der Plas en Marco de Ridder als oude soldaten werd onder trainer Wim van Zwam de derde algehele landstitel in de geschiedenis van de club gewonnen. Het decennium erna zou echter een periode worden die het best valt te vergelijken met een regenachtige dag in november: grijs en grauw.
Marco de Ridder voetbalt nog twee seizoenen na 2000, maar besluit in 2002 dat het genoeg is geweest. Op 32-jarige leeftijd protesteert het lichaam van de onverzettelijke linksbuiten vaker dan hem lief is. Ondertussen bevindt Katwijk zich in de meest vervelende regenbui van het grauwe decennium. De Krombewoners ontdoen zich op de allerlaatste speeldag van directe concurrent ARC en ontlopen directe degradatie. Er moet echter wel een promotie/degradatiewedstrijd gespeeld worden tegen ONS Sneek, plaats van handeling: Ermelo.
De 346e en laatste wedstrijd van Marco de Ridder is een wedstrijd waar het er echt om gaat. Na een seizoen vol blessureleed en zonder doelpunten gaat één wedstrijd bepalen hoe hij de geschiedenisboeken en de herinnering van de Katwijksupporters in gaat. Hij neemt afscheid in stijl! Nog één keer laat Marco de Ridder zijn specialiteit zien: scoren in een wedstrijd die echt ergens om gaat. Hij scoort twee keer en zorgt daarmee voor de bevrijding bij iedereen die Katwijk een warm toedraagt. De Krombewoners winnen met 4-1 van de Friezen en handhaven zich ternauwernood op het hoogste niveau. Het spontane volksfeest op De Krom bij thuiskomst is misschien wel groter dan die van alle 12 hoofdprijzen die Marco de Ridder met Katwijk won bij elkaar! Op het moment dat de grootheid stopt, wordt de legende geboren. En jaren later wordt er nog één voetnoot toegevoegd aan de geschiedenis: Marco de Ridder is opgenomen in de Galerij der Groten van Voetbal247.nl.
Foto’s: Nico Ouwehand
In de Galerij der Groten werden eerder opgenomen:
– Thijs Hendriks, de ‘spielmacher’ van Achilles ’29
– Oebele Schokker, de Maradona van De Walden
– Lars Offringa, Mister HHC
– Arjan Human, een markante Zeeuwse sensatie
– Remco Tuinenburg, icoon in het doel van ARC en Quick Boys
– Christian Opschoor, vleugelflitser met een abonnement op zilverwerk
– Bart Freke, spil van de Rijnsburgse gloriejaren
– Magid Jansen, de personificatie van het AFC-DNA
– ‘Opa’ Dennis van Meegdenburg, fenomeen met jaloersmakende statistieken
– Patrick Lokken, het mythische doelpuntenfenomeen van Argon
– Melrik Beukers, Spakenburg-icoon ondanks zijn rancune-overstap naar de Rooien
– Nees Pellikaan: gekoesterd, geliefd en nooit vergeten
