In de Galerij der Groten richten we een virtueel voetstuk op voor de iconen van het topamateurvoetbal. Grote en bepalende spelers van nu, maar ook voetballers uit het verleden die het elftal naar hun hand zetten of een groot aandeel hadden in behaalde successen. In deel 5: Remco Tuinenburg, icoon in het doel van ARC en Quick Boys.

,,Als keeper ben je de lul of de held,” zegt Remco Tuinenburg in zijn afscheidsinterview in het Alphens Nieuwsblad in 2009. Drie maal vertrok Tuinenburg bij ARC, maar hij kwam even zo vaak terug naar De Zegersloot. Bij de club waar hij ooit zijn eerste stapjes als voetballer zette, kwam hij uiteindelijk tot 249 wedstrijden in de hoofdmacht. In de gehele historie van de roemruchte Alphense club zijn er slechts acht spelers die meer wedstrijden achter hun naam hebben dan Tuinenburg. Toch is er ook nog een andere club die een grote rol speelt in de carrière van de keeper. Die rol laat zich het best uitleggen door de uitspraak uit het afscheidsinterview een iets andere interpretatie te geven en in tweeën te knippen.

,,Als keeper ben je de lul…”

Op de slotdag van het seizoen 1992-1993 speelt Remco Tuinenburg met ARC uit tegen Quick Boys. De regerend kampioen had een week eerder weten te voorkomen dat aartsrivaal Katwijk het kampioenschap in de derby zou beslissen en beide clubs gaan met hetzelfde puntenaantal de laatste speeldag in. Vooraf werd vooral gespeculeerd over de locatie van het beslissingsduel wat er vast en zeker zou komen. Katwijk zou wel winnen op Middelmors van Rijnsburgse Boys, dat nog wel enige degradatienood kende, ARC speelde slechts nog voor de eer en dat zou toch geen problemen mogen opleveren voor Quick Boys, dat een week eerder nog met 0-2 op De Krom had gewonnen.

In Rijnsburg voetballen de Oranjehemden zich naar een regelmatige 0-2 overwinning, op Nieuw Zuid loopt het echter anders. ARC neemt vroeg in de wedstrijd brutaal de leiding en herhaalt dat kunstje nog een keer, nadat Quick Boys de 1-1 had gemaakt. Vanaf het moment van de 1-2 is het eenrichtingsverkeer op Nieuw Zuid en Remco Tuinenburg ontwikkelt zich tot de grootste plaaggeest van Quick Boys. In de 85e minuut valt dan toch de gelijkmaker, waarna er, mede dankzij elf minuten blessuretijd, nog een dik kwartier overblijft voor Quick Boys om de wedstrijd toch winnend af te sluiten. In dat dikke kwartier, waarin zowel op Nieuw Zuid als op Middelmors, de spanning om te snijden is, raakt Richard Hoogervorst nog de lat, maar weet niemand Remco Tuinenburg nog een keer te passeren. Quick Boys moet het kampioenschap aan Katwijk laten.

Omdat de teleurstelling op Nieuw Zuid, logischerwijs, een negatieve invloed had op de gastvrijheid, zaten Remco Tuinenburg en zijn medespelers kort na de wedstrijd alweer in de spelersbus. Vijf kilometer verderop kregen de Alphenaren een zeer warm welkom en voldoende bier voor de terugreis.

Remco Tuinenburg begon zijn lange carrière bij ARC. Al snel was hij eruit dat hij keeper wilde worden. Tuinenburg bleek zoveel talent te hebben dat hij in de hoogste jeugdelftallen kwam te spelen en op zijn zestiende sportpark Zegersloot verruilde voor de jeugdopleiding van Feyenoord. Hij wist zelfs tot één jeugdinterland te komen (O19, 1-1 tegen Engeland), maar tot een contract kwam het nooit. Dat had niet eens zozeer met het talent van Tuinenburg te maken, maar vooral met hoe het reilt en zeilt rondom het profvoetbal. Netwerken was niet de sterkste kant van de Alphenaar, te veel rompslomp. Tuinenburg wilde gewoon lekker keepen en waar kan dat beter dan thuis, op Zegersloot?

Tuinenburg deed het zo goed onder de lat van de Alphense eersteklasser (toen het hoogste niveau) dat hij alsnog de mogelijkheid kreeg om profvoetballer te worden. In 1994 verliet Tuinenburg voor de tweede maal sportpark Zegersloot, dit keer ging hij zijn geluk beproeven bij AZ. De profcarrière duurde uiteindelijk zes jaar en bracht hem verder nog bij SVV, Haarlem en Telstar. In het nieuwe millennium zou Tuinenburg echter weer terugkeren in de top van het amateurvoetbal: hij vertrok naar Quick Boys.

,,of de held”

Dat Quick Boys met Remco Tuinenburg een prima keeper binnenhaalde, wist men op Nieuw Zuid wel. Maar in de drie seizoenen in Katwijk Zuid blijkt Tuinenburg veel meer te kunnen dan ballen tegenhouden. Voor het eerst in zijn carrière krijgt hij de aanvoerdersband, een rol die hem op het lijf geschreven lijkt. Niet alleen vanwege een scherp oog voor de verdedigende organisatie en coachende kwaliteiten, maar vooral ook omdat voor iedereen in de selectie aandacht had. Ook met de jonge jongens uit het tweede elftal maakte Tuinenburg een praatje. Zij waren in eerste instantie verbaasd van deze aandacht van iemand van de A-selectie, maar uiteindelijk werd, mede dankzij Tuinenburg, daar het fundament gelegd voor twee gouden seizoenen.
Met een mix van ervaren jongens en talent uit de eigen jeugd legde Quick Boys in 2004 beslag op de algehele landstitel. Tuinenburg maakt dat hoogtepunt niet meer mee. Hij had een seizoen eerder afscheid genomen met het kampioenschap in de Hoofdklasse A en was voor de tweede keer thuisgekomen op Zegersloot.

Tuinenburg zou nog vijf seizoenen onder de lat staan bij ARC, maar nadat hij in 2008 gebrouilleerd raakt met de trainer besluit hij een niveautje lager te gaan spelen bij Alphia. Het avontuur duurt slechts één seizoen, waarna de keepershandschoenen in de wilgen worden gehangen.

Enkele jaren later besluit Tuinenburg zijn trainerscarrière op te pakken. Het startpunt? Uiteraard ARC. Tuinenburg begint op Zegersloot in de jeugd, maar is ook meerdere keren interim-hoofdcoach bij zijn club. Inmiddels is hij werkzaam bij zondag-hoofdklasser Alphense Boys, maar gezien zijn carrière is het slechts een kwestie van tijd voor Remco Tuinenburg hoofdtrainer wordt bij ARC.

In de Galerij der Groten werden eerder opgenomen:
– Thijs Hendriks, de ‘spielmacher’ van Achilles ’29
– Oebele Schokker, de Maradona van De Walden
– Lars Offringa, Mister HHC
– Arjan Human, een markante Zeeuwse sensatie