Per definitie hoeft een wedstrijd die eindigt in 0-0 geen saaie wedstrijd te zijn. Dat bleek zondagmiddag op Sportpark Zeelst weer eens waar de nummers 2 en 4 uit de 3^e Divisie Zondag elkaar ontmoetten voor hun eerste treffen dit seizoen. Eerder was dit duel vastgesteld voor zondag 21 november maar vond toen geen doorgang. UNA kwam daarna niet meer in kompetitieverband in actie; Gemert begon vorige week de achterstallige twee wedstrijden in te halen met een uittreffen bij ADO’20(5-2 winst).

Hoe lang geleden dat Gemert won in Veldhoven?

Je kon het zondag voor aanvang vragen aan huidige-als oud-bestuursleden van zowel UNA als  Gemert maar niemand had een concreet antwoord op de vraag: Hoe lang is het geleden dat Gemert won in Veldhoven?  Verder dan : “Dat is heel lang geleden” en “Ik kan me niet herinneren dat Gemert hier ooit won” kwam men niet. En dat niet winnen in Veldhoven gebeurde ook deze keer niet na 90 minuten waarin de beginstand ook de eindstand werd. Saai was het niet. De ploeg van Harrie Gommans wilde alles op alles zetten om de volle winst in huis te houden en op die manier de kloof met koploper OFC te verkleinen naar 7 punten. Datzelfde wilde ook Gemert; dit seizoen nog zonder nederlaag en bij winst komend op slechts 2 punten van de ploeg uit Oostzaan.

Brian Boogers weer terug in de basis

Brian Boogers keerde weer terug in de basis bij UNA. De twee laatste kompetitiewedstrijden had hij gemist wegens een blessure; evenzovele malen werd dat een nederlaag. Wat Brian betekent voor UNA? Harrie Gommans is daar duidelijk in:
“ Brian betekent veel voor de ploeg. Hij heeft het echte voetbalgogme. Hij is sterk aan de bal, kan medespelers in stelling brengen en kan wat hij ziet ook uitvoeren.”

Over het geheel bezien was UNA de overheersende ploeg; met name in de 1^e helft deelde het de lakens uit en toegegeven tot de 16 meter ging dat af en toe gepaard met mooie combinaties maar de afwerking was dik onder de maat. Voor het publiek werd het een leuke wedstrijd die het aankijken meer dan de moeite waard was. Ook duidelijk was dat de voorwaartsen van de thuisclub het vizier nog niet helemaal zuiver afgesteld hadden. De schoten die men afvuurde op doelman Stefan Tielemans gingen meters naast of over.
UNA was in dit gedeelte het gevaarlijkst; Joost Habraken moest een keer redding op de doellijn terwijl in de 27e minuut Sten Senders zijn schot gekeerd zag door Tielemans. Gemert kon daar weinig tegenover stellen; noodgedwongen want UNA drong de zwart-witten ver terug en gaf weinig weg.
Clubtopscorer Ralf Kemper stond op een verlaten eiland en kon geen enkele keer in stelling gebracht worden. De enige keer dat er van een gevaarlijke situatie gesproken kon worden was die ene keer dat UNA-doelman Yoeri Sijbers de bal losliet, maar er niemand van Gemert in de buurt was.

Goede invalbeurt voor de jeugdige Dylan van Diepen

Na de thee eenzelfde wedstrijdbeeld, al moet wel gezegd worden dat Gemert er met name in de laatste 20 minuten alles aan deed om via een counter toch nog de volle winst mee te nemen naar Gemert. De jeugdige Dylan van Diepen viel prima in bij Gemert en stichtte herhaaldelijk gevaar in de achterste linie van de thuisclub. De thuisclub had het karwei trouwens al lang af kunnen maken doch ook in de 2^e helft haperde de doelpuntenmachine ondanks de inbreng van Serhat Koç die op de bank begon bij de thuisclub. Maar verder dan 2x de lat kwam UNA niet, in de 50^e minuut na een schot van Senders en vijf minuten later wederom de lat die een voorsprong in de weg stond.

Ondertussen rook Gemert kansen in het laatste kwartier. Een voorzet van Willem den Dekker bereikte Ralf Kemper net niet; even later een vrije trap van Dylan van Diepen die het hoofd bereikte van Bram Jacobs maar waarop Sijbers voortreffelijk redding bracht. Gemert bleef aandringen en terwijl van Diepen op 20 meter van het doel UNA-doelman Sijbers al gepasseerd was manoeuvreerde hij zichzelf in een dermate lastige hoek dat hij de bal naast schoot. Em zo bleef het voor het publiek boeiend tot het laatste fluitsignaal van arbiter Kaper die weliswaar een handvol gele kaarten uitdeelde in deze sportieve strijd maar waarin het allemaal binnen de perken bleef en strijd en vechtlust de boventoon vierde.

Reinald Boeren: Ik kan met een gelijkspel leven…

Gemert-trainer Reinald Boeren kon na 90 minuten prima leven met een gelijkspel. “Wij wisten bijvoorbaat dat UNA “uit” altijd een lastige wedstrijd is; zo ook vandaag. Ze lieten ons niet in ons spel komen. We werden ver teruggedrongen hetgeen een verdienste genoemd mag worden. We kregen in de slotfase wel enkele kansjes maar uiteindelijk kan ik leven met die 0-0. Jammer dat we niet dichterbij koploper OFC konden komen maar voorlopig is ons doel zo lang mogelijk ongeslagen te blijven”.

Ralf Kemper: Lastig middagje voor mij

Gemert’s clubtopscorer Ralf Kemper had een lastig middagje, waarin hij amper aan bod kwam. “ Ik kan daar wel vrede mee hebben want dat is nu eenmaal in ons spel opgesloten. Ik kreeg weinig ruimte omdat we teruggedrongen werden. Dat gebeurt niet veel maar vandaag wel. Wij wisten dat het lastig zou worden maar ik heb achteraf vrede met dat ene puntje”.
Ondertussen is Ralf Kemper alweer clubtopscorer bij Gemert met 11 doelpunten.
Na een kortstondig avontuur in België bij FC Wezel Sport samen met zijn “maatje” Thijs van Pol (die nog steeds, welswaar bij een andere club, bij onze zuiderburen voetbalt had Ralf het al snel bekeken in Belgenland. “Ik ben een gezelligheidsdier, hou van de entourage en gezelligheid en dat miste ik toch wel. Ben toen weer snel teruggekomen naar Gemert, waar ik het prima naar mijn zin heb”.

Harrie Gommans: Er had wellicht meer ingezeten…

Harrie Gommans was deels tevreden. “Prima inzet, goede intensiteit, sterk aan de bal tot de 16 meter maar in de afwerking mag het wel wat beter. Als je zoveel schoten kunt lossen op het doel van UNA dan moet het mogelijk zijn om er een aantal tussen de palen te krijgen. Nu ging het merendeel ver over. Ik had nog hoop bij een overwinning het gat wat te verkleinen. Nu moeten we maar alles gaan gooien op een periodetitel want we willen wel graag voor de prijzen blijven spelen”.

Herman van Diejen