Rituelen horen al sinds jaar en dag bij het voetbal. Soms zijn dat heel grappige rituelen; soms ook heel bijzondere. Om wat voorbeelden te noemen: Johan Cruyff spuugde zijn kauwgom altijd uit op de helft van de tegenstander. Die ene keer dat hij zijn ritueel vergat werd het prompt fataal voor Ajax; de Amsterdammers verloren in 1969 de finale van de Europa Cup 1 met 4-1 van AC Milan).
De Duitse doelman Bastian Schweinsteiger verliet altijd als laatste de spelersbus en was als eerste op het veld; Pepe Reina, de Spaanse goalie(o.a. Lazio Roma, Barcelona en Napoli) ging altijd voor de wedstrijd naar de club met een volgetankte auto.
Bij 3e Divisionist Gemert hebben ze ook zo’n ritueel: het “borreltje van Gemert”, dat na afloop bij elke overwinning van de hoofdmacht van Gemert geschonken wordt en met veel kabaal in de kelen verdwijnt van de winnaars.
Gemert-trainer Reinald Boeren weet er alles over te vertellen:
“ Gregory Lammers is de initiator van dit ritueel. Hij stelde op een gegeven ogenblik voor na afloop van een overwinning een borreltje in de kleedkamer te schenken, waarbij het niet uitmaakte of het uit of thuis was. Bijzonderheid was wel dat het telkens iets anders moest zijn. Toen ik beloofde wel eens iets mee te willen nemen, werd dat een tulpetaontje (een soort Schrobbelaertje) en aangezien de fles nog niet helemaal leeg was werd er nogmaals een tulpetaontje geschonken afgelopen zondag na de 5-2 overwinning in Heemskerk bij ADO’20.
Wat betekent Tulpetoantje eigenlijk?
Boeren: “Het is eigenlijk heel simpel. In Carnavalstijd wordt Roosendaal Tullepetaonstad genoemd en de Roosendalers “Tullepetaonen” . Het is dus eigenlijk logisch dat de naam van het drankje een “Tulpetaontje” werd. Overigens is een tulpetaon een parelhoen. Ik wil echter wel uitdrukkelijk benadrukken dat het ritueel alleen toegepast wordt bij een gewonnen wedstrijd en dat het elke keer weer wat anders moet zijn. En het blijft telkens bij “een kleintje” want we zijn een voetbalvereniging en geen carnavalsclub”. Overigens benieuwd wat het bij de volgende overwinning gaat worden….”
Herman van Diejen
