In de Voetbal247.nl Visie bieden we een podium aan columns, opiniërende artikelen, historische of verdwenen clubs of onderbelichte onderwerpen binnen het topamateurvoetbal. Deze week schrijft Voetbal247-verslaggever Henk Kasius over de transfersoap rond Ahmed el Azzouti en het mythische Herenakkoord.

Een week nadat de transfer van Ahmed El Azzouti van IJsselmeervogels naar Katwijk de transfercaroussel veranderde in een achtbaan en het stof weer is neergedaald, wordt het tijd om eens rustig terug te kijken. En met een heldere blik kunnen we drie dingen concluderen: wat waren we met zijn allen toe aan groot amateurvoetbalnieuws, de welbekende voetbaljungle is nog steeds springlevend en moraal wordt alleen gepredikt door clubs die zich benadeeld voelen.

In deze column ga je niet het antwoord op de schuldvraag vinden. Dat is de taak van de arbitragecommissie van de KNVB. Er gaat ook geen morele winnaar en/of verliezer uit deze column komen. Om daar een goed antwoord op te kunnen geven moet je een diepe duik kunnen nemen in een wereld die zowel door clubs, als door spelers het liefst zo schimmig mogelijk wordt gehouden. Uiteraard was Gert Pluimgraaff (bestuurslid technische zaken Quick Boys) zeer uitgesproken over de handelswijze van Katwijk en Ahmed El Azzouti, maar vanuit zijn rol in de transfersoap is dat ook exact wat er van hem verwacht werd. Bij Katwijk hield men zich ook keurig aan de rol, door vooral zo min mogelijk te reageren op de ontstane commotie en El Azzouti liet zich (nog) helemaal niet horen in de openbaarheid. Een ruime week nadat de spits De Krom makkelijker vond aanrijden vanaf de N206 dan Nieuw Zuid kunnen we eigenlijk niet anders concluderen dan dat het spel op de transfercarrousel gespeeld is volgens de wetten van de schimmige amateurvoetbaljungle.

De combinatie van de financiële ‘Omerta’, de korte lijnen in het topamateurvoetbal en het feit dat clubs en spelers interesse en eventuele transfers tot op het allerlaatste moment bestempelen als absolute staatsgeheimen zorgt ervoor dat de mist rond de carrousel dusdanig dik is dat vanaf de kant niet te zien is wat er precies gebeurt. De enige dingen die ik in vijftien jaar voetbalverslaggeving voor de radio en deze website heb geleerd, is dat geen van de clubs het hoogste budget heeft, wat automatisch inhoudt dat één van die clubs liegt. Daarnaast ben ik in die vijftien jaar nog nooit een technisch beleidsbepaler tegengekomen die zei dat hij de concurrentie een kunstje had geflikt en de rij met technische mensen die geflikt zijn bij een transfer is eindeloos.

Technisch ‘directeur’ van Katwijk, Cees Bruinink, zei in 2012 al in verkapte bewoordingen dat hij het, eerder deze week uitgebreid beschreven, Herenakkoord allemaal leuk en aardig vond, maar dat hij zich niet door een dergelijke afspraak zou laten tegenhouden als hij een speler wil aantrekken. ,,Je ziet op elk niveau dat er spelers worden weggehaald bij clubs. Wij doen dat ook. Het hoort bij het moderne voetbal,” stelde Bruinink acht jaar geleden in het Leidsch Dagblad. Later zou de TD nog eens in de media verklaren dat ook hij weleens achter het net had gevist en zijn gewenste versterking voor een andere club koos. In zake El Azzouti stelde Bruinink dat hij snel en doortastend gehandeld had, waardoor hij één van de absolute vedetten in het topamateurvoetbal heeft weten binnen te halen.

Natuurlijk is het begrijpelijk dat Pluimgraaff en Quick Boys woedend zijn, maar waar we door de dikke mist (nog?) niets hebben kunnen zien wat de integriteit van zou kunnen aantasten, is de club die hij dient op dit vlak ook zeker niet zonder zonden. En dit bedoel ik niet met een streng opgeheven vingertje, het is slechts een constatering die onderschrijft dat onderlinge afspraken, Herenakkoorden, respectvol gedrag naar je concurrentie en samenwerking allemaal prachtige retoriek is, maar in de top van het amateurvoetbal – net als overal in het voetbal – eigenbelang het altijd wint van deze retoriek.

Is het moreel verantwoord? Waarschijnlijk niet. Maak je er vrienden mee? Vast en zeker niet. Maar die met dikke mist omhulde transfercarrousel is een monster dat door alle betrokken clubs is gecreëerd en iedereen rijdt keurig elk seizoen zijn rondjes mee. En zolang de moraal en het fatsoen alleen gepredikt wordt op het moment dat een club zich benadeeld voelt, zullen we nog veel van dit soort transfersoaps houden in het topamateurvoetbal.