In Voetbal247 Visie bieden we een podium voor columns en opiniërende artikelen, waarbij we zowel trainers, (oud) spelers, fans en andere zogenaamde dan wel zelfbenoemde kenners de gelegenheid bieden om hun opvattingen, ergernissen en al hetgeen opvalt voor het voetlicht te brengen. Ditmaal neemt Dwight Krolis ons mee naar zijn ervaringen van de ‘Kattukse Derby’
Voetballen op het allerhoogste amateurniveau. Het is voor jonge voetballiefhebbers niet dé absolute voetbaldroom. Veelal dromen zij van het ‘glorieuze’ bestaan als profvoetballer. Omdat ik de charmes van het (top)amateurvoetbal ken, heb ik dat altijd een gemis gevonden. Om die reden juich ik de ontwikkelingen binnen de voetbalpiramide erg toe. Het hoogste amateurniveau, voor zover je nog van amateurs mag spreken, is hierdoor vele malen zichtbaarder geworden. Dit zal de aankomende week bovendien een extra impuls krijgen. Dan wordt namelijk de m.i. mooiste wedstrijd in het amateurvoetbal eindelijk weer gespeeld op het allerhoogste niveau, namelijk de Kattukse derby.
De Kattukse Derby is voor mij altijd al speciaal geweest. Niet alleen omdat ik het geluk heb gehad om de derby zelf te mogen spelen, maar vooral omdat dit mijn allereerste kennismaking was met de top van het amateurvoetbal. Zo weet ik nog goed dat ik in mijn laatste jaar bij de A-junioren een uitwedstrijd bij Quick Boys had gespeeld en dat ik na afloop een explosie van vreugde hoorde zoals je die eigenlijk alleen in volle stadions hoorde. Dit noopte mij om een kijkje te gaan nemen op het hoofdveld. Noem het toeval, maar ik spreek zelf liever van mijn geluk dat ik vervolgens stuitte op dé derby Quick Boys – Katwijk. Dit was een wedstrijd die ik ooit wilde spelen en dus was mijn (nieuwe) voetbaldroom geboren.
Ruim 7 jaar maakte ik de overstap van v.v. Noordwijk naar v.v. Katwijk met als één van mijn belangrijkste beweegredenen natuurlijk de Kattukse derby. En ik kan niet anders zeggen dat het spelen van deze wedstrijd mijn stoutste jongensdromen overtroffen heeft. Dat zat hem niet zozeer in het aantal toeschouwers of het fanatisme van de supporters, maar vooral in hoe het gehele dorp toeleefde naar de wedstrijd. De hele week werd er over de wedstrijd gesproken of werd je erop aangesproken. Maar ook de afsluitende training waarop supporters vuurwerk afstaken en de met supporters gevulde route onderweg naar de uitwedstrijd waren bijzondere ervaringen. Wat mij echter het meest is bijgebleven is de emotie die deze wedstrijd losmaakt bij de Katwijkers. Zo zal ik nooit meer vergeten dat een supporter huilde van vreugde nadat wij de eerste derby van het seizoen hadden gewonnen. De overwinning, die in de competitie eigenlijk op zichzelf stond, betekende onbeschrijflijk veel voor hem.
Ik denk dat het als speler lastig kan zijn om te begrijpen hoe belangrijk deze wedstrijd voor een échte Katwijker is. Als je echter een langere periode mag spelen bij een club als Katwijk, dan ontdek je vanzelf hoeveel deze club voor de mensen betekent. Dit maakt in mijn ogen ook het amateurvoetbal. Je speelt niet alleen voor een prachtige club, maar staat ook écht in direct contact met een grote groepen mensen voor wie deze club zoveel betekent. Hedendaags merk ik dat, mede dankzij de vernieuwingen in het amateurvoetbal, dit gevoel van gemoedelijkheid en gezamenlijkheid minder wordt. De aankomende Kattukse Derby is dan ook een mooie kans voor de spelers om nog meer ‘binding’ te krijgen met hun club. Nog mooier is het dat er niet één, maar zelfs twee derby’s op het programma staan. Ik ben er dan ook van overtuigd dat heel Katwijk de aankomende week op zijn kop staat, dat er geweldige sfeeracties georganiseerd worden en dat het een emotionele week wordt, zowel voor de winnaars als de verliezers. Bovenal wordt het een week met pure reclame voor het amateurvoetbal nu dé derby weer terug is op het allerhoogste amateurniveau. Dit is de plek waar deze wedstrijd thuis zorgt met hopelijk als indirect gevolg dat er aankomende week weer een heleboel nieuwe voetbaldromen geboren worden.
