,,Karakter beloond”, kopt het Algemeen Dagblad na de eerste wedstrijd tussen zaterdagkampioen IJsselmeervogels en zondagkampioen DHC in 1983. En dan weten de kenners al wel weer hoe laat het is. De strijd tussen – inmiddels – titelveelvraat IJsselmeervogels en de herrezen oud-profclub DHC is weer een ouderwetse botsing van voetbalculturen. Het karakter wint weer van het mooie voetbal en bezorgt de Spakenburgers na het achtste zaterdakampioenschap ook de derde algehele amateurtitel.
Na die eerste wedstrijd op de Westmaat, die IJsselmeervogels met 3-2 wint, is ook zonneklaar hoe veel of hoe weinig beide clubs aan de titel hechten. IJsselmeervogels zint op wraak, nadat het een jaar eerder achter de groene tafel de titel aan RKC moest laten. Dat dit vooral het gevolg was van misdragingen van de eigen fans, lijkt alweer vergeten. Bij DHC zijn ze eigenlijk al wel klaar met het seizoen.
Vrede mee
,,Profvoetballers lopen al te huilen als zij twee wedstrijden in één week moeten spelen”, moppert DHC-trainer Guus Haak over het drukke programma in de titelrace in Trouw. Na die eerste wedstrijd lijkt hij meer te vrezen voor de optie van een derde beslissingswedstrijd dan het missen van de amateurtitel. ,,Laat IJsselmeervogels de titel maar pakken. Die spelers zijn echt gemotiveerd, terwijl wij vooral een leuke wedstrijd willen spelen. Dat is ook ons uitgangspunt voor de tweede wedstrijd; verliezen we op dezelfde manier, dan heb ik daar vrede mee.” En dat terwijl diezelfde Haak, die nu zo onverschillig is, na het winnen van de zondagtitel de vreugdetranen nog de vrije loop liet.
Laat IJsselmeervogels de titel maar pakken. Die spelers zijn echt gemotiveerd, terwijl wij vooral een leuke wedstrijd willen spelen
Er valt ook best wat te winnen voor DHC. De club die na een mislukte fusie met Xerxes eind jaren zestig terugkeert naar de amateurs en in de vierde klasse moet beginnen, heeft een fraaie opmars achter de rug. Lange tijd onder leiding van oud-international Guus Haak, die jaren voor Feyenoord speelde. In 1979 is de club terug in de hoofdklasse en in 1981 pakt het al een afdelingstitel. DHC is uitgegroeid tot een opleider voor profclubs. Bram Rontberg en Wim van Zinnen gingen de voorgaande jaren al, dit seizoen staat vooral Wilco van Buuren in de etalage. Hij speelt een jaar later nota bene voor Ajax.
Technische overmacht
Misschien dat de Delftse voetbalvolgers al voorvoelden dat de in woorden van Haak door de pijn van de nederlaag ook wat teleurstelling schuil ging, want ze komen met maar liefst 12.000 (!) opdagen voor de return in stadion Brasserkade. Ook in de tweede ontmoeting laat DHC zijn technische overmacht zien, maar opnieuw scoort het te weinig. Alleen Van Buuren vindt het net. Vedette Jaan de Graaf van IJsselmeervogels waarschuwt zijn directe tegenstander Sjef de Poorter in de eerste helft maar vast. ,,Jullie moeten er nog wel eentje bij maken, anders is het niet genoeg”, zegt hij in het voorbijgaan.
Het blijken ware woorden. Het is nog maar eens De Graaf zelf die er met twee geniale oprispingen voor zorgt dat de score na negentig minuten bij 2-2 stokt. En dus zijn er na afloop de inmiddels bijna vertrouwde beelden van Jaan de Graaf die op de schouders gaat. Deze keer vergezeld van trainer Jan Lankreijer, die na drie seizoenen met de hoofdprijs afscheid neemt. En bij DHC? Tuurlijk vinden ze het jammer, maar doelman Suiker verwoordt de gemengde gevoelens na afloop: ,,Achteraf vond ik het niet zo erg dat die 2-2 erin ging, want ik ben blij dat het erop zit. Al denk je in zo’n wedstrijd toch maar aan één ding en dat is winnen.”
18 juni 1983
IJsselmeervogels – DHC 3-2
1-0 H. de Graaf, 1-1 Boting, 2-1 H. de Graaf, 3-1 Koelewijn, 3-2 Van Buuren; 4.000 toeschouwers
22 juni 1983
DHC – IJsselmeervogels 2-2
1-0 Van Buuren, 1-1 H. de Graaf (pen), 2-1 Wolff, 2-2 Bettink; 12.000 toeschouwers
Geraadpleegde bronnen:
– Trouw (via Delpher.nl)
– Algemeen Dagblad (via Delpher.nl)
– Het Vrije Volk (via Delpher.nl)
– Voetbalarchieven.nl
Foto’s met dank aan Tijmen de Graaf.
