Eén schamel puntje uit de laatste negen duels. Het zijn de kille rapportcijfers die Roy de Haan de das omdoen bij DUNO Doorwerth. Cijfers waarvan de 34-jarige trainer, oud hoofd-jeugdscouting en trainer O17 N.E.C., zelf ook niets anders kan zeggen dan dat het onvoldoende is. Toch blijft het ontslag bij de Hoofdklasser knagen bij de Haan, want de cijfers alleen vertellen niet het verhaal, maar vormen slechts het eindresultaat van een verhaal. Twee weken na zijn vertrek bij DUNO vertelt Roy de Haan zijn verhaal tegenover Voetbal247.
,,Uiteraard ben ik als hoofdtrainer hoofdaansprakelijk voor de resultaten, echter hebben vele factoren de periode na de uitstekende eerste 15 weken stevig beïnvloed waardoor de prestaties stagneerde en uiteindelijk uitbleven. Er gebeurde zoveel, er was zoveel nieuws qua randzaken, Ik kreeg er gewoon geen vat op,” blikt de Haan terug op zijn tijd in Doorwerth.
De start van het seizoen verliep prima voor de Haan en DUNO, zo goed zelfs dat de club pas in de laatste speelronde de Eerste Periode aan de neus voorbij ziet gaan. DUNO behaalde 18 uit 21 – In de weken erna loopt een geschil tussen Sherwin Grot en hoofdsponsor Arjen Ploeg dusdanig hoog op, dat het leidt tot het vertrek van de spits. Tussendoor besluit Cali Daniel om in de winterstop een buitenlands avontuur aan te gaan. ,,In totaal zijn er voor de winterstop vijf spelers – door uiteenlopende redenen – vertrokken. Daarnaast had ik ook te maken met de blessures van Joey Godee en Kurtley de Windt,” zegt de Haan. De schade laat zich vooral voelen in de voorste linie. ,,In de Eerste Periode maakten we twintig doelpunten, in de Tweede Periode slechts vijf.” Door het verloop in de selectie en een waslijst aan blessures moest de Haan continu schuiven in de opstelling. ,,Ik heb in zeven maanden tijd in totaal 25 spelers moeten gebruiken en tijdens mijn laatste wedstrijd tegen AZSV miste ik tien man door blessures, waarvan 4 een begrafenis hadden ten tijde van spelen.” De Haan was genoodzaakt zijn assistent Purrel Frankel toe te voegen aan de selectie.
Ondanks de zaken waarop de Haan geen invloed had, kreeg hij tijdens het korte trainingskamp wel het idee dat hij op de goede weg was met zijn ploeg. De selectie was versterkt met drie spelers, die op voordracht van de hoofdtrainer waren aangetrokken. Echter hadden zij een stevige trainingsachterstand en een voorbereiding op competitie van 3/5 weken nodig, hetgeen niet gegeven was vanwege de vele blessures. In de week na het trainingskamp verloren we alsnog Renzo van Duren en Jochem Jansen ( beiden hersenschudding ), Lars Hekkers (gebroken neus) en wederom Joey Godee (scheurtje hamstring) en konden we in feite weer van vooraf-aan beginnen. Daarnaast werd de speelstijl wat aangepast. ,,Mijn band met de spelersgroep was goed. Dat heb ik ook wel gemerkt aan de mooie berichten die ik na mijn afscheid kreeg. Maar we waren ook echt ergens naartoe aan het werken, we hadden een positieve lijn te pakken. We hadden er alle vertrouwen in dat we met deze werkwijze en speelwijze ook weer resultaten zouden gaan boeken.” Het proces waar de Haan met zijn ploeg in zat, ging echter niet snel genoeg voor hoofdsponsor Ploeg.
,,De serie met DHSC, Achilles Veen en AZSV direct na het trainingskamp kwam voor ons te vroeg, we waren nog in opbouw en hadden in deze wedstrijd niet de beschikking over de inzetbaarheid van een stevig aantal spelers. 1 uit 9 is verre van voldoende maar geeft eveneens een onderliggend compliment af. Doordat de werkwijze, het groepsproces en de relatie tussen staf en spelers – onder moeilijke omstandigheden – goed was heeft het deze tijd mogen duren.. In de laatste 6 wedstrijden voor de winterstop was alleen ARC slecht, in de wedstrijden tegen met name Rijsoord, Smitshoek en Rijnvogels hebben we absoluut te weinig gekregen. Vervolgens weet je dat je met de serie direct na de winterstop wel eens 1 uit 9 zou kunnen halen, kijkende naar alle problematiek. Het pijnlijke is dat DUNO de komende weken juist een op het oog eenvoudiger schema heeft. Deze serie wedstrijden had ik graag willen meemaken omdat de spelersgroep binnen 2/3 weken weer optimaal zal zijn en spelers welke in de winterstop zijn aangesloten dan ook alweer 6/7 weken onderweg zouden zijn.”
,,De hoofdsponsor is een zakenman, hij kijkt naar resultaten. En één uit negen is te mager” toont de Haan zich realistisch. Na het besluit van Ploeg om afscheid te nemen van de Haan waren de lopende zaken dan ook snel afgewikkeld. ,,De hoofdsponsor heeft alles keurig en tot tevredenheid afgehandeld. Ik heb daarna ook nog op een fijne manier afscheid kunnen nemen van de groep.”
Toch blijft het knagen bij Roy de Haan. ,,Omdat het vertrek van, onder andere, topscorer Sherwin Grot en Cali Daniel, de vele blessures en andere randzaken buiten mijn invloed om gebeurden, maar wel een belangrijke rol spelen in de negatieve serie resultaten,” vertelt de Haan. ,,Maar ik wil vooral naar de positieve kant van mijn DUNO-periode kijken. Ik kan met opgeheven hoofd de club verlaten en mijzelf in de spiegel aankijken. Ik heb, samen met mijn staf, al het mogelijke gedaan zo goed mogelijk te presteren onder moeizame omstandigheden. Daarnaast hebben de fijne, persoonlijke reacties van spelers mij bevestigd dat ik Hoofdklasse-waardig ben en er als relatief jeugdig trainer nog een mooie toekomst voor mij ligt. De ervaringen van de voorbije 7 maanden gaan mee in mijn rugzak, het sterkt mij als trainer en als mens”, besluit De Haan zijn verhaal tegenover Voetbal247.
Het meest wrange van de keuze om de Haan te ontslaan is wellicht het feit dat zijn opvolger, Jan Oosterhuis, in De Gelderlander de stelling van De Haan onderschrijft door te zeggen dat het tijd is voor rust in de tent. Rust die voor Roy de Haan bij DUNO te laat komt.
