Barry Maguire is terug van weggeweest in Nederland. Lang stond hij onder contract bij clubs als FC Utrecht, VVV-Venlo en FC Den Bosch, maar op een gegeven moment besloot hij een buitenlands avontuur aan te gaan bij het Noorse Sarpsborg 08 FF. Daar ging het mis en Maguire liep een wel héél erg gemene blessure op. Van die kwetsuur is hij nu hersteld en de defensief ingestelde middenvelder speelt de rest van het seizoen voor TEC. TweedeDivisie.org sprak met hem.

‘Best een aardige competitie in Noorwegen’

Maguire was een vaste waarde in Utrecht, Venlo en Den Bosch, maar in 2015 vond hij het tijd worden voor een avontuurtje in het buitenland. De middenvelder ging aan de slag bij Sarpsborg, dat uitkomt in de Noorse competitie. En die liga is toch wel een grote onbekende bij ons Nederlanders. Maguire doet zijn verhaal: “Noorwegen is natuurlijk wel een heel mooi land. Maar voordat ik ernaartoe ging, wist ik ook niet zo heel veel van de Noorse league. Maar dat is best een aardige competitie, hoor. Zeker de topploegen, dat is eigenlijk een beetje hetzelfde als in Nederland.” In de Eredivisie maken Ajax, Feyenoord en PSV de dienst uit, met daaronder clubs als AZ en Heerenveen. “Daar heb je natuurlijk Rosenborg, wat echt een topploeg is met een mooi, groot stadion. En daaronder zitten dan ook nog drie à vier ploegen die verzorgd voetbal spelen, 4-3-3, met een stadioncapaciteit van ongeveer 20.000 toeschouwers.”

Niet één keer, maar twee keer het noodlot

In de zomer van 2015 vertrok de middenvelder naar het Scandinavische land, waar hij een contract tekende tot het einde van het seizoen. “De competitie loopt daar tot eind november. Het was eigenlijk de bedoeling dat ik daarna bij een andere ploeg zou tekenen, dat hadden we in de zomer al besproken. Eigenlijk ging dat allemaal heel erg goed, maar eind september raakte ik geblesseerd. Dus dat was heel snel klaar.” Maguire liep een dubbele hernia op, een blessure die je in principe tot lengte van jaren zou kunnen blijven achtervolgen. “De doktoren hier in Nederland vertelden me: het kan zijn dat je een paar maanden moet herstellen, maar het kan ook zijn dat je er een jaar uit ligt. Toen ben ik gaan revalideren en dat leek heel goed te gaan.” In de zomer van 2016 begon de voetballer weer te trainen. “Maar bij de derde training was het eigenlijk gelijk weer raak. Door de hernia kreeg ik uitstraling naar mijn been, waardoor ik geen kracht meer had in mijn linkerkuit. Dat was gewoon helemaal niks meer. De enige overgebleven optie was een operatie en afgelopen augustus ben ik onder het mes gegaan.”

‘Schade kon al geleden zijn’

Maguire krijgt nogal eens de vraag: hoe kan een hernia zorgen voor uitvalsverschijnselen in je kuit. Om die vraagstelling voor eens en altijd uit de wereld te helpen, vertelt hij: “Bij een hernia krijg je te maken met uitpuilingen die druk geven op de zenuwen in je rug en daardoor kun je uitstralingen naar je been krijgen. Als ik aan het begin van mijn revalidatie tien minuten aan het rennen was, deed mijn kuit al zoveel pijn dat ik moest stoppen. Maar het is lastig om dat uit te leggen aan mensen. Die vragen: waarom heb je last van je been? En dan moet je antwoorden: door een hernia … maar het is zeker niet gek.”

In het hier en nu verloopt alles eigenlijk helemaal volgens plan. “Voor de operatie zei de neurochirurg: het kan zijn dat je binnen vier à vijf maanden weer kunt sporten, maar het kan ook weer een jaar duren. En de schade kon ook al geleden zijn, maar daar ga je voor zo’n operatie niet van uit. Maar je ziet: we zijn nu een maandje of vijf verder en ik ben weer wedstrijden aan het spelen, dus dat is eigenlijk wel heel erg positief en daar ben ik dan ook heel erg blij mee.”

Nog lang niet klaar met voetballen

De middenvelder koos in de afgelopen winterstop bewust voor TEC. “In eerste instantie om te kijken hoe het gaat. De vorige keer was ik ook begonnen en dacht ik ook dat alles goed ging, maar toen ging het toch fout. Hier kan ik drie keer per week trainen en daarnaast kan ik voor mezelf specifiek voor mijn rug en mijn kuit extra trainingen doen. Dan heb je toch meer controle dan in een situatie waarin je vijf à zes keer per week moet trainen en een wedstrijd moet spelen, of misschien wel twee. Bovendien heb ik anderhalf jaar niet gevoetbald, dan is het moeilijk om terug te keren op een hoog niveau.” Maguire gaat nu zijn best doen in Tiel, maar zijn ambities als profvoetballer heeft hij zeker nog niet bij het grofvuil gezet. “Aan het einde van het seizoen gaan we kijken wat de mogelijkheden zijn, maar ik ben nu bovenal blij dat ik weer kan voetballen, dat alles goed gaat en ik nergens last van heb. Het mag alleen wel duidelijk zijn dat ik nog ambities, ik ben nog lang niet klaar met voetballen.”