Shkodran Metaj van HHC Hardenberg schrijft toch wel een apart voetbalverhaal. Een aantal seizoenen terug koos hij voor een dienstverband in Albanië bij KS Flamurtari Vlorë. Een avontuur dat hem lang, héél lang achtervolgd heeft. Schimmige figuren, torenhoge boetes en geld dat wel in rook op leek te gaan. Zelfs ná terugkomst in Nederland werd Metaj nog achtervolgd door de Albanese ‘nachtmerrie’ en in gesprek met TweedeDivisie.org vertelt de HHC’er wat hij allemaal meegemaakt heeft.

‘Als je een club door Albanezen laat runnen, gaat het fout’

Metaj speelde voor FC Emmen in de Jupiler League , na periodes bij FC Groningen en RKC Waalwijk in de Eredivisie, toen Flamurtari om de hoek kwam kijken. “Ik had aanbiedingen van andere clubs op zak, maar ik steek het niet onder stoelen of banken: de aanbieding uit Albanië was financieel gezien gewoon heel erg aantrekkelijk. Uiteindelijk draait het toch ook om de centen. Ik had niet de ambitie om in Albanië te gaan voetballen, maar Flamurtari kwam met een enorm aanbod.” De middenvelder had nog wel wat overreding nodig. “Ik ben er drie dagen heen geweest en raakte ik overtuigd: de club was overgenomen door een rijke Turk en er werd flink geïnvesteerd in het stadion, de infrastructuur, noem het maar op. Ze wilden heel veel, maar als je dat dan door Albanezen laat runnen gaat het fout. Corruptie is daar aan de orde van de dag.”

Voorzitter had drie mobiele telefoons

Het begin in Albanië was misschien veelbelovend, mede door de mooie omgeving van de stad Vlorë, dat in een kustgebied ligt, maar al snel verschenen er donderwolken aan de hemel. “Wat het voetbal betrof begon het aardig. Maar na drie maanden werden de resultaten minder. In Nederland hebben we een plan, heb je een structuur. Maar daar handelen de mensen puur vanuit emotie. Niet winnen, niet betalen.” Die ‘aardige’ mensen met grote financiële beloften veranderden in louche figuren. “Een voorzitter met een sigaar in zijn mond en een zonnebril op zijn hoofd… Zo was die van ons ook. Ik was met hem aan het lunchen en aan het dineren en dan had hij drie mobiele telefoons voor zich liggen. Waarom zou je drie mobiele telefoons nodig hebben? Met zulke mensen krijg je dan te maken, een hele andere wereld.”

‘Flamurtari speelde het heel erg vies’

Toen Flamurtari eenmaal van Metaj af wilde, liet hij weten dat ze hem dan maar af moesten kopen. “Maar dat kennen ze daar niet, ze gaan uit van het principe: iedereen moet luisteren. Maar daar ging ik niet in mee, ik had Nederland niet voor niets verlaten… Dan begint de procedure. Ik heb de VVCS ingeschakeld, een advocaat in de arm genomen en dan krijg je een kat-en-muis-spel. Zij speelden dat heel erg vies.” De middenvelder ging daar niet in mee, hoewel de verleiding soms toch wel heel erg groot was. “Ik moet zeggen dat ik wel trots ben op mezelf, want ik ben altijd rustig gebleven. Dan kreeg ik opeens een boete van een half maandsalaris en wist ik van niets. ‘Waarom word ik dan gestraft?’ ‘Ja, je hebt een keer een flesje omver getrapt uit frustratie.’ Dat had de club dan besloten, terwijl de maximale boete twintig procent was.”

Chantage na terugkeer in Nederland

Spijt van zijn dienstverband in Albanië heeft de huidige HHC’er niet. “Ik heb wel een avontuur beleefd. Maar ik moet erkennen dat het mijn carrière geschaad heeft, want daarna is het bergafwaarts gegaan.” Zelfs ná terugkomst in Nederland kreeg Metaj namelijk met de Albanezen te maken. Via stages bij MVV en VVV kwam hij bij FC Emmen terecht, maar de overschrijving van de Albanese competitie naar Nederland bleek niet afgehandeld te zijn. “De algemeen directeur vroeg: hoe zit het eigenlijk met je overschrijving? Ik vertelde hem dat ik dacht dat dat geen probleem was, maar dat was het dus wel. Flamurtari zei: jij wilt spelen, dan moet je afzien van je claim. Chantage, dus. De coach liet me in de tussentijd weten: ik hou geen rekening met jou, je mag niet spelen. Op de training stond ik soms linksbuiten, dan weer rechtsback, ik was opvulling. De ‘Albanië-procedure’ heeft tot februari van dit jaar geduurd en toen zat er een andere trainer, Keizer was naar Cambuur vertrokken. De nieuwe man koos voor de spelers die het hele seizoen al op het veld stonden.”

‘Waar ik nu speel? Thuis op de bank’

Aan het einde van het seizoen liet Emmen Metaj gaan. “Dat vind ik wel wat minder, ze hebben nooit meer van zich laten horen. De trainer die er nu zit heeft mij ook meegemaakt bij Groningen. Hij had kunnen zeggen: ik wil niet met jou verder, maar dat bleef uit. Iedereen heeft een gesprek gehad, behalve ik.” De middenvelder moest op zoek naar een nieuwe club, maar inmiddels had hij al anderhalf jaar geen officiële wedstrijd gespeeld, waardoor hij niet bepaald aantrekkelijk meer was voor de diverse Jupiler League-ploegen. Bij Metaj leeft nu het gevoel: eigenlijk ben ik driedubbel ‘genaaid’ door de Albaniërs. “Dat klopt en ik zeg ook altijd: de periode in Albanië heeft mijn carrière als profvoetballer vroegtijdig beëindigd.” In de afgelopen zomer ging hij desondanks keihard aan het werk. “Dan moet je gedurende anderhalve maand elke dag in je eentje trainen en dat is mentaal gezien killing. Maar het heeft me wel wat goeds gebracht: op een gegeven moment ging ik naar buiten om hard te lopen en botste ik bijna op een auto. De bestuurder was Joseph Oosting (toenmalige trainer HHC, red.), die ik bij Emmen had meegemaakt als assistent-trainer. Hij vroeg me: waar speel je nu? Waarop ik antwoordde: thuis op de bank… Joseph wilde wel een kopje koffie met me drinken en van het een kwam het ander.”

Debuut voor HHC voelde ongelooflijk goed

Metaj ging aan de slag bij HHC, maar vervolgens was het de KNVB die in de weg lag: de volgende horde op het parcours. “De voetbalbond stelde: omdat die jongen uit het betaald voetbal komt, had hij zich voor 15 juli laten overschrijven.” De transferdeadline verliep en het zag ernaar uit dat de middenvelder nóg een half jaar geduld moest opbrengen. Dat ging er niet in bij Metaj en daarbij kreeg hij steun van Bert Nijboer, bestuurslid eerste elftal bij HHC. “Hij heeft zijn schouders eronder gezet en is voor mij naar Zeist gegaan, meerdere keren zelfs. En uiteindelijk kreeg ik dan toch dispensatie.” De eerste paar wedstrijden van het seizoen miste hij dus, maar in het hier en nu staat hij weer op het veld. Dat voelt goed met de hoofdletter G. “Ik mocht eindelijk meedoen en op het veld was ik eigenlijk alleen maar heel blij, het voelde zo goed om weer te mogen voetballen. Misschien niet op het niveau dat ik altijd heb geambieerd, maar dat boeide me niet op dat moment.”

Albanië-verhaal bíjna, maar nog niet helemaal afgesloten

Is het dossier ‘Flamurtari’ nu helemaal afgesloten? Dat niet helemaal: Metaj heeft nog behoorlijk wat achterstallig salaris te goed. “Het loopt nog: ze willen mij helemaal afbetalen, maar dat willen ze in drie termijnen doen. Daar ga ik niet mee akkoord: ik wil driekwart nu en de rest in januari. De FIFA heeft al uitspraak gedaan, maar ze betaalden weer niet en toen ben ik naar het CAS gestapt. Flamurtari is nu ook gestraft, zes punten in mindering. En nu kan het opeens wel, nu komen ze met me praten, want ze willen niet nog een keer zo’n straf krijgen. De rollen zijn omgedraaid en ik heb de touwtjes in handen.”