Kom je de naam van Daan Disveld ergens tegen, dan zal het een paar regels verder ongetwijfeld gaan over het avontuur dat hij beleefde als aanvoerder van Oranje Onder 17. In 2011 maakte hij deel uit van een team met verder onder anderen ook Memphis Depay, Tonny Vilhena en Terence Kongolo en sleepte hij het Europees kampioenschap binnen voor Nederland. Een jaar of zes later heeft hij het profvoetbal, voor even in ieder geval, achter zich gelaten en speelt hij bij tweededivisionist TEC. TweedeDivisie.org ging met de verdediger in gesprek over zijn carrièreverloop.
‘Blijkbaar mocht het niet zo zijn’
Disveld wordt wel érg vaak geconfronteerd met zijn verleden bij Jong Oranje, dat staat buiten kijf. Desondanks koestert hij bovenal warme herinneringen aan die tijd. Toch plaatst de inmiddels 23-jarige voetballer een kanttekening: “Nu speel ik bij TEC en Memphis gaat van Manchester United naar Frankrijk. Dus telkens als ik zoiets lees vraag ik me toch weer af: waarom zit ik nu bij TEC en spelen zij allemaal op het hoogste niveau?” Daar heeft de verdediger behoorlijk lang last van gehad, maar inmiddels heeft hij het van zich afgezet. “Ik heb tegen mezelf gezegd: het is nou eenmaal zo, het wordt tijd om weer lekker te gaan voetballen. Een niveau lager misschien, maar ik moet het plezier terugvinden in het voetbal. Dat was ik absoluut kwijtgeraakt. Blijkbaar mocht het gewoon niet zo zijn.”
De diverse jeugdelftallen, ook van Oranje dus, waren allemaal een prooi voor Disveld. De laatste horde op weg naar het allerhoogste bleek echter een onneembare. “Je hebt ook een beetje geluk nodig in het voetbal. Net dat laatste stapje. Dat laatste stapje is het moeilijkste, de hoogste tree zeggen ze dan. Als voetballer geloof je daar nooit zo in, het gaat vanzelf. Je komt een tree hoger en nog eentje. Maar dan kom je die laatste tree tegen en die blijkt opeens wel héél hoog te zijn.” Vertrouwen is daarbij het toverwoord. “Zelf heb ik dat heel erg nodig. Als ik nu terugkijk, kan ik toch stellen: ik heb altijd het beste gepresteerd onder de trainers die mij vertrouwen gaven. In de C1 bij Fabian Krebbers bijvoorbeeld, de jeugdtrainer, die voelde voor mij als een tweede vader en gaf mij zóveel vertrouwen. Toen speelde ik ook gewoon heel erg goed. Hetzelfde geldt voor Albert Stuivenberg bij Oranje.”
‘Memphis denkt: fuck it, ik ga er gewoon staan’
Vooral bij zijn vorige club FC Den Bosch ging het wat dit betreft mis met de verdediger. “Ik had op een gegeven moment echt zoiets van: waarom voetbal ik eigenlijk nog? Er zaten spelers van het tweede team voor mij op de bank, puur om mij weg te krijgen. Dan ga je je toch afvragen: ben ik dan niet goed genoeg?” Neem je zijn voormalige teammaten bij het jeugdelftal van Oranje erbij, dan tekent zich een schril contrast af. “Spelers als Memphis, Rekik, Kongolo en Willems hebben dat wat minder nodig, omdat ze op jonge leeftijd al veel meegemaakt hebben. Zij spelen met de gedachte: schijt aan, ook al doe ik iets fout, ze kunnen me toch niks maken. Ze hebben de drive van: fuck it, ik ga er gewoon staan. Terwijl ik een hele andere opvoeding genoten heb. Ik moest altijd alles netjes doen, beleefd zijn. Af en toe denk ik wel: als ik iets meer een klootzak was geweest, had ik er nu misschien wél gestaan.”
Daarbij komt natuurlijk óók dat Disveld zijn opleiding genoot bij NEC in de provincie, waar het er redelijk gemoedelijk aan toe gaat.“Ik heb weinig tegenslagen meegemaakt bij NEC. Daar speelde ik met Vincent Janssen en dat is nu nog een goede vriend van me, dus ik praat best wel veel met hem. Hij is toen van Nijmegen naar Rotterdam verhuisd om voor Feyenoord te gaan spelen. Vincent vertelde me: wat ik daar allemaal meegemaakt heb, ik ben er echt een kerel geworden.” Janssen ging uit huis en is in Rotterdam gaan wonen. “Daar werd hij af en toe ook met de grond gelijkgemaakt. Uiteindelijk is hij vertrokken en ging hij naar Almere, maar hij heeft altijd gezegd: de mentaliteit van Feyenoord heb ik meegenomen.”
Een nieuwe baan en een nieuwe studie
Waar Janssen inmiddels in de Premier League actief is bij het grote Tottenham Hotspur, gaat Disveld het een half jaartje proberen in de Tweede Divisie bij TEC. Dat betekent echter wel dat hij de status als fullprof achter zich laat, iets wat niet makkelijk is. “Dat heb ik ook gelijk aangegeven bij de clubleiding, maar na twee dagen kreeg ik al een belletje dat ze een job voor me hadden.” De verdediger gaat aan de slag bij EB Personeelsdiensten, de sponsor van TEC. “Ik heb een contract getekend voor 32 uur en daar zit ik nu op de sales. Het is een uitzendbureau voor Poolse werknemers. Mijn taak is om bedrijven te zoeken waar wij de samenwerking mee aan kunnen gaan.” En dat is niet het enige wat Disveld doet, want hij volgt ook een studie. “Topsportmanagement & Ondernemerschap, een thuisstudie van de VVCS. Over tweeënhalf jaar heb ik als het goed is een erkend hbo-diploma binnen.”
Een hele andere wereld voor iemand die zijn hele leven bezig is geweest met voetbal. “Ik merk wel aan mezelf dat ik moet acclimatiseren, maar dat is ook wel normaal. Dan trainen we bijvoorbeeld om kwart voor negen ’s avonds. Nou, dat ben ik niet gewend. Ik lag op dat tijdstip altijd onderuitgezakt op de bank met één oog dicht. Nu moet ik hele dagen werken, maar daarnaast ook trainen.” Toch heeft Disveld zich al in tijden niet zó goed gevoeld. “Bij Den Bosch zat ik op een gegeven moment bijna in een halve depressie. Je merkte aan alles dat ze van me afwilden. Dan kost het ontzettend veel energie om naar de club te gaan. Nu zit ik weer in een positieve flow en heb ik veel meer energie om naar mijn werk te gaan, naar de training. Ik voel me veel fitter en blijer.”
Intentie om te verlengen
De verdediger heeft voor een half jaar bij TEC getekend, waar de club hem voor anderhalf jaar vast wilde leggen. “Ik wilde toch even kijken of de stap van fullprof naar voetbal en werken me wel zou bevallen. Daarnaast moet ik wel toegeven dat ik nog altijd de ambitie heb om hogerop te gaan, hoewel dat natuurlijk steeds moeilijker wordt, dat weet ik ook wel.” Zien we Disveld ook na de zomerstop terug bij TEC? “Nou, het bevalt me allemaal zo goed dat ik mezelf zeker wel voor een jaar bij zie tekenen. Sterker nog, zoals het er nu naar uitziet is mijn intentie om te verlengen.”
