Er was, achteraf gezien, geen beter seizoen dan deze om te starten met Blik Op De Boshoek. De titeldroom van columnist Jan Vosjan is nog springlevend en dat doet wat met het hart en de geest van de supporter in hem. En wij kunnen genieten van een mooi inkijkje in wat de titelstrijd met hem doet, met deze keer als titel:
Koekjes van eigen deeg…
Een wedstrijd waar op de Boshoek altijd lang naar uitgekeken wordt, is Scheveningen uit. Dit is in de loop van jaren zo gegroeid en vele HHC’ers maken graag de oversteek van zand naar strand. Niet dat de entourage daar zo geweldig is, hoewel de Houtrust natuurlijk voetbalhistorische grond is. Veel publiek staat er ook niet maar het zijn wel allemaal echte mensen, heerlijk nuchtere Scheveningers, vriendelijk en joviaal. Hebben ze je eenmaal in het hart gesloten dan heb je een vriend voor het leven. En met een geweldig accent zeg ik als ooooosterling er maar even bij. Vorige week was het weer zover, alhoewel dit wel de nodige morele problematiek met zich mee bracht. Het team van John Blok bevindt zich in zwaar weer en een afdaling naar de Derde Divisie lijkt een reëel gevaar. Uiteraard gunnen we de Groen Zwart Witten daar op de Houtrust wel een driepunter maar dan toch liever niet tegen ons. Het hoeft hier geen betoog dat we graag hadden gezien dat de 2-0 voorsprong tegen Katwijk had stand gehouden, maar dat liep helaas anders.
HHC won met 3-0 en daarmee brachten we het voortbestaan van deze wedstrijd voor volgend seizoen een beetje verder in gevaar. Met pijn in hart uiteraard. Maar na afloop werd niet getreurd maar gefeest, de lampen in de kantine slingerden vervaarlijk aan het plafond en u weet wat dat betekent. Inderdaad, de volgende dag verplicht de kater uitlaten op het strand.
Afgelopen zaterdag kwam aan de zegereeks van ons Hardenbergers een eind. Kozakken Boys wist vlak voor tijd een vrije trap te verzilveren, Royston Drenthe schoot het balletje werkelijk perfect binnen en deed de Boshoek verstommen. De koppositie komt plotseling in gevaar. Gelukkig wist Katwijk een prachtige 0-2 voorsprong professioneel om zeep te helpen bij de Treffers. Uiteindelijk bleken de Katukkers toch menselijk en was het geluk van het kampioensjaar, dat volgens de podcast van dit medium weer terug was, blijkbaar in de bus blijven liggen. Voorwaar nog een verzachtende omstandigheid in een weekend waarin IJsselmeervogels de grote winnaar was. Het schuift nog wat dichter in elkaar en de spanning stijgt. Trainer Gert Jan Karsten kreeg op social media de nodige kritiek te verwerken waarvan “slechte verliezer” nog de meest milde opmerking was. Er verschenen zelfs filmpjes waarin de trainer voorzien was van duikbril en andere strandattributen vanwege opmerkingen die hij had gemaakt in het interview van Fox na afloop. Een filmpje dat Karsten overigens kon waarderen.
Heerlijk vind ik dat, er werd gewoon echt gescholden en gezaagd op de topclub hier aan de Duitse grens. Prima ontwikkeling ook, daar worden we allemaal grote kerels van. Vanuit Katwijk kwam een beknepen “wel een puntje ingelopen” waar men toch echt flink baalde van de gemiste driepunter in Groesbeek. Uit rood Spakenburg kwam het grootste leedvermaak; de “ koekjes van eigen deeg” opmerkingen waren niet te tellen, naast brainfarts die zo zuur waar dat ik vermoed dat de maker ervan niet in vruchtwater maar in azijn is ontwikkeld. Fans van IJsselmeervogels die erg in hun nopjes waren met de oranjeverliespartij en door eigen winst weer volledig terug zijn in de titelstrijd. Ik snap die blijdschap bij de Rooien wel, winnen van HHC is iets dat men daar immers graag aan anderen overlaat grap ik er maar even bij. Je moet het in de context zien heet dat.
Met een bevriende Katwijksupporter voorspelden we samen een lange oranje-zwarte strijd. Nu blijkt het dat we ook rood-wit moeten toevoegen aan het palet. En als we Kees Duijst moeten geloven komen ook de Blauwen er nog aan. Er is me door de goed ingevoerde postbesteller al te verstaan gegeven dat er zaterdag alleen koffie te halen is aan de Blauwe Westmaat.
Zoals ik zei: allemaal goed nieuws, we moeten even wennen aan onze nieuwe rol als koploper. In plaats van dat gezellige clubje met dat grappige accent zijn we nu kanshebber op die schaal, en daarmee een geduchte concurrent. Die boertjes die opeens echt mee gaan doen en flink aan de boom schudden! Aan ons om dat tot het eind toe vol te houden. Heerlijk man!
*Overigens ben ik van mening dat de belofte-elftallen in een eigen competitie moeten spelen
