Toeval of niet maar sinds Youssef el Baouchi van trainer Edwin Grünholz een basisplaats kreeg toebedeeld heeft Westlandia geen wedstrijd meer verloren. ,,Ik ben zeker nog niet tevreden met wat ik heb laten zien.”

Woensdagavond Hobbemaplein Den Haag. In hartje Schilderswijk komt de regen gestaag naar beneden. Toeterende auto’s en piepende trams vechten om voorrang. Uit een Moskee komt een groep mannen gewandeld. Het is in deze omgeving waar Youssef el Baouchi zijn jeugd doorbracht. Door het raam van het restaurant neemt hij het leven van alledag tot zich. Hier liggen herinneringen om te koesteren. Voetballen op de pleintjes of in het kooitje aan de Delftselaan. De straat vormde zijn mentaliteit. ,,Ik ben vrij laat in de jeugd bij een club gaan voetballen. Dat was aan de andere kant van de stad in Voorburg. Een man van de club kocht een tramkaart en een paar voetbalschoenen voor me. Ik denk dat ik hem terug probeerde te betalen door in de eerste wedstrijd zevenmaal te scoren. Zeven is mijn geluksgetal”, vertelt hij in gesprek met Voetbal247.nl Zijn ouders wonen nog altijd in de Haagse volkswijk. ,,Ik kom uit een hardwerkende familie. Als je dat van jongs af aan ziet dan geef je niet zo makkelijk op. Dat heeft mij gevormd tot wie ik ben. ”

Geluk
Hij zegt het geluk te hebben gehad dat hij de juiste mensen tegen het lijf was gelopen. ,,Ik heb hun adviezen nooit in de wind geslagen. Integendeel. Vergeleken met toen heb ik als mens een flinke verandering doorgemaakt.” De eigenwijze jongen uit de volksbuurt maakte zijn familie trots door meerdere economische studies af te ronden aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Hij werkt in Rotterdam als Auditor/Accountant bij een toonaangevend beursgenoteerd bedrijf en is op weg om registeraccountant te worden. ,,Ik houd van cijfers. Cijfers liegen niet”, zegt El Baouchi terwijl hij zorgvuldig de menukaart bestudeert. De keuze valt op een mixgrill.

Quick
Op zijn zeventiende ging hij naar Quick. De club beschikt over de beste jeugdopleiding van Den Haag. Youssef speelde als tweedejaars A-speler in de eerste divisie en in het eerste elftal. Met nummer zeven als rechtsbuiten. ,,Ik voelde mij daar wel thuis. Bij andere clubs wordt er nog wel eens vreemd opgekeken tegen jongens die vrij nemen om te werken of studeren. Bij Quick was het wel makkelijker. Niet alleen binnen het veld maar zeker ook daarbuiten leerde ik bij Quick veel van de wat oudere spelers.” Vorig seizoen maakte hij een minder gelukkige overstap naar OFC in Oostzaan. ,,Het reizen tussen mijn werk in Rotterdam naar Amsterdam begon mij steeds meer tegen te staan.” De overgang naar Westlandia leverde het voordeel uit dat hij driemaal in de week minder last heeft van fileleed en dat hij een aantal bekende tegen het lijf liep. Zoals trainer Edwin Grünholz. ,,Ik was al eens eerder door Westlandia benaderd maar tot een overgang kwam het niet. Nu kwam het er wel van. Gelukkig maar want ik wilde graag bij een club voetballen waar ik mijn ambities kon blijven volgen. Daarnaast had ik sterk het idee dat Grünholz een trainer is die mij ook beter kan maken.” Het duurde aanvankelijk een aantal wedstrijden voor de trainer een basisplaats inruimde voor de technisch begaafde speler. ,,Dat lag deels ook aan mezelf. Ik kwam laat terug van vakantie. Bovendien was ik nog niet fit. Dus was het ook wel logisch dat het even duurde dat ik aan de beurt was.”

Scoren bij debuut
Op 22 oktober was het dan zover dat zijn naam eindelijk bij de bovenste elf op het wedstrijdformulier was terug te vinden. Uitgerekend tegen Quick maakte Youssef el Baouchi zijn eerste opwachting in het basisteam van de Westlanders. Tegenstander was uitgerekend Quick. ,,We speelde 2-2 gelijk daarmee kwam een eind aan een reeks van zeven opeenvolgende nederlagen. Bovendien scoorde ik in die wedstrijd. Tja, dat alles maakte het zeker een debuut om met trots op terug te kijken”, zegt El Baouchi, terwijl hij zich het vlees prima laat smaken. Er volgde een reeks van zes wedstrijden waarbij de Westlanders maar liefst veertien punten bijeen voetbalde. steeds was er een basisplaats voor hem weggelegd. Grünholz verlangde van de sierlijke speler echter wel dat hij meer vuile meters maakte. Plots moest hij mee verdedigingen. ,,Dat was ik niet gewend. Het betekent wel dat ik minder aanvallend voor het doel ben. Daar moest ik zeker aan wennen. Mensen om mij heen zeggen wel dat ik steeds meer in mijn spel kom. Dat beschouw ik als een compliment. Al ben ik zelf nog niet tevreden met wat ik heb laten zien.”