Wekenlang speelde AFC meer dan verdienstelijk voetbal, maar werd het niet beloond met punten. Tegen De Dijk was het nu eens andersom: de ploeg van coach André Wetzel voetbalde zeker voor rust zeker niet slecht, maar over de gehele wedstrijd gezien was een puntendeling wellicht meer op z’n plaats geweest. Het werd echter 1-2.

Eelke de Graaf geeft visitekaartje af
In de Amsterdamse stadsderby was het AFC dat zeker in het eerste kwartier met de meeste passie en strijdlust speelde. Het kwam dan ook verdiend op voorsprong. Thomas van den Houten profiteerde van een rebound, nadat ploeggenoot Eelke de Graaf zijn inzet nog gekeerd zag door De Dijk-doelman Stan Bijl, die opnieuw de geblesseerde Jeroen Verhoeven verving. Er was echter meer averij op komst. Nadat eerst Adham El Idrissi ontsnapte aan rood (hij kreeg zelfs geen kaart voor een charge ruim nadat de bal al gespeeld was), zorgde De Graaf kort voor rust met een slimme kopbal voor de 0-2. De aanvaller sprong simpelweg hoger dan de handen van doelman Bijl en gaf zo zijn visitekaartje af, omdat de spits de afgelopen weken vrijwel geen enkele speelkans kreeg.

Mysterieuze afwezigen
En De Dijk? Dat kreeg voor rust twee kansjes via Jack Tuyp, maar de Volendammer deed zijn reputatie geen eer aan. Kort na de pauze scoorde de spits dan toch uit een voorzet van El Idrissi, maar verzuimde kort daarna een opgelegde kans op de gelijkmaker. Trainer Jochem Twisker ontbeerde echter wisselmogelijkheden, omdat door het conflict tussen het bestuur en hoofdsponsor Heino Braspenning om buitengewoon mysterieuze redenen liefst zeven selectiespelers niet konden of wilden spelen. Het gebrek aan aanvallende stootkracht brak zich met name in de slotfase op: De Dijk trachtte nog wel de gelijkmaker te forceren, maar echt enorme mogelijkheden kreeg het daar niet meer voor. Zo profiteerde AFC optimaal van de chaos bij De Dijken tankt het broodnodig vertrouwen in de nu al zinderende strijd tegen degradatie.